Ci, którzy wiedzieli, z jakiej rodziny pochodzi Jezus – przypięli Mu łatkę. Niedowierzali Jego mądrości. Woleliby zapewne widzieć Go z deskami i dłutem. Wtedy by się nie wyróżniał – byłby tym, kim według ludzi powinien. Tymczasem Jezus ich zaskakuje i mieszkańcy Jego rodzinnego miasta nie są w stanie zobaczyć, Kim On naprawdę jest, bo nie pasuje do ich wyobrażenia. Tak łatwo jest ocenić - przekreślić lub uprzywilejować człowieka wcale go nie znając, a bazując jedynie na jego nazwisku, usłyszanej opinii, wyglądzie, itd. Chyba nie ma na świecie człowieka, który nie został w jakiś sposób oceniony lub sam nie ocenił drugiego. Ta Ewangelia uczy mnie, że aby być jak najbliżej Jezusa, to niezależnie od tego, co ludzie gadają – mam robić swoje, robić dobro, siać ziarno. I nawet jeśli pochodzę z takiej, a nie innej rodziny, albo narobiłem w życiu głupot, to zawsze mogę zwrócić się do Jezusa, by mnie przygarnął, położył ręce, uzdrowił i nauczał. On nie odrzuca. Nigdy, nikogo.