„Dziękujemy Bogu każdej chwili za wszystkich was, wspomnienie czyniąc sobie w modlitwach naszych, nieustannie przypominając sobie (o) waszym dziele wiary, i (o) trudzie miłości, i (o) wytrwałości nadziei (co do) Pana naszego, Jezusa Pomazańca przed Bogiem i Ojcem naszym, wiedząc, bracia umiłowani przez Boga, (o) wybraniu waszym, bo dobra nowina nasza nie stała się w was w słowie jedynie, ale i w mocy, i w Duchu Świętym, i [w] pełni wielkiej, tak jak wiecie, jakimi staliśmy się [w] was dla was”. (Do Tesaloniczan I 1, 2 – 5)

Jezus bardzo wyraźnie pokazuje, że powinniśmy weryfikować nasze życie, wobec dzieł, które robimy, ponieważ trwając w niesprawiedliwości i robiąc nawet piękne dzieła dla Niego, możemy być przez Niego nierozpoznani na sądzie Bożym Łk 13, 26 – 27 „Wtedy zaczniecie mówić: Przecież jadaliśmy i piliśmy z Tobą, i na ulicach naszych nauczałeś. Lecz On rzecze: Powiadam wam, nie wiem, skąd jesteście. Odstąpcie ode Mnie wszyscy dopuszczający się niesprawiedliwości!”

„I już nie dopuszczę, by noga Izraelitów poszła na tułaczkę z dala od ziemi, którą dałem ich przodkom - o ile tylko będą pilnie przestrzegali wszystkiego, co im przykazałem, oraz całego Prawa, które im nadał sługa mój, Mojżesz». 9 Lecz oni nie słuchali, a Manasses wprowadził ich w błąd, tak iż czynili większe zło aniżeli narody pogańskie, które Pan wytracił przed Izraelitami. 10 Wtedy Pan powiedział przez sługi swoje - proroków - te słowa: 11 «Ponieważ Manasses, król judzki, popełnił te ohydne grzechy - gorsze zło aniżeli wszystko, co czynili Amoryci przed nim - i nawet Judę doprowadził do grzechu przez swoje bożki, 12 przeto tak mówi Pan, Bóg Izraela: Oto Ja sprowadzam zagładę na Jeruzalem i na Judę, tak iż wszystkim, którzy o tym usłyszą, zadzwoni w obu uszach”.

„Paweł, i Sylwan, i Tymoteusz (społeczności) wywołanych Tesaloniczan w Bogu Ojcu i Panu, Jezusie Pomazańcu; łaska wam i pokój (Do Tesaloniczan I 1, 1)

Niektóre słowa Jezusa wręcz szokują, ponieważ pokazują konsekwencje, jakie niosą wymagania stawiane przez Niego Łk 13, 25 „Skoro Pan domu wstanie i drzwi zamknie, wówczas stojąc na dworze, zaczniecie kołatać do drzwi i wołać: Panie, otwórz nam! lecz On wam odpowie: Nie wiem, skąd jesteście”.

„W chwili objęcia rządów Manasses miał dwanaście lat i panował pięćdziesiąt pięć lat w Jerozolimie. Matce jego było na imię Chefsiba. 2 Czynił on to, co jest złe w oczach Pańskich - na modłę ohydnych grzechów tych ludów, które Pan wypędził przed Izraelitami. 3 Na powrót odbudował wyżyny, które zniósł jego ojciec, Ezechiasz. Wznosił ołtarze Baalowi i zrobił aszerę - tak jak robił Achab, król Izraela. Oddawał pokłon całemu wojsku niebieskiemu i służył mu. 4 Budował również ołtarze w świątyni Pańskiej, o której Pan powiedział: «W Jeruzalem kładę moje Imię». 5 Budował ołtarze całemu wojsku niebieskiemu na obydwóch dziedzińcach świątyni Pańskiej. 6 Przeprowadził syna swego przez ogień, uprawiał wróżbiarstwo i czary, ustanowił zaklinaczy i wieszczków. Mnóstwo zła uczynił w oczach Pana, tak iż Go pobudził do gniewu. 7 Posąg Aszery, który sporządził, postawił w świątyni, o której Pan powiedział do Dawida i do syna jego, Salomona: «W świątyni tej i w Jeruzalem, które wybrałem ze wszystkich pokoleń Izraela, kładę moje Imię na wieki”.

„Pozdrawia was Łukasz, (ten) lekarz, (ten) umiłowany, i Demas. Pozdrówcie (tych) w Laodycei braci, i Nimfę, i (tę) w domu jej (społeczność) wywołanych. I kiedy odczytany zostanie u was (ten) list, uczyńcie, aby i w (tej) Laodycejczyków (społeczności) wywołanych odczytany został, i (ten) z Laodycei aby i wy odczytaliście. I powiedzcie Archipowi: Patrz (na) służbę, którą przyjąłeś w Panu, aby ją wypełniłbyś. Pozdrowienie moją ręką, Pawła. Przypomnijcie sobie (o) mych więzach. Łaska z wami”. (Do Kolosan 4, 14 – 18)

Motyw ciasnych drzwi wiąże się z pewnym trudem kroczenia za Jezusem Łk 13, 23 – 24 „Raz ktoś Go zapytał: Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni? On rzekł do nich: Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie będą mogli”.

„A synów twoich, którzy będą pochodzić od ciebie, , wybierze się na dworzan do pałacu króla babilońskiego». 19 Ezechiasz zaś rzekł do Izajasza: «Pomyślne jest słowo Pańskie, któreś wygłosił». Myślał bowiem: «Czemu nie? Będzie pokój i pewność przynajmniej za mojego życia». 20 A czyż pozostałe dzieje Ezechiasza, cała jego działalność i to, jak zbudował sadzawkę i wodociąg i sprowadził wodę do miasta - nie są opisane w Księdze Kronik Królów Judy? 21 I spoczął Ezechiasz ze swymi przodkami, a syn jego Manasses, został w jego miejsce królem”.

„Pozdrawia was Epafras, (ten) z was, sługa Pomazańca [Jezusa], każdej chwili walczący o was w modlitwach, aby postawieni zostaliście (jako) dojrzali i dopełnieni w całej woli Boga. Świadczę bowiem jemu, że ma wielki znój co do was i (tych) w Laodycei, i (tych) w Hierapolis”. (Do Kolosan 4, 12 – 13)