Jezus nie boi się faryzeuszom zadawać bardzo trudnych i poważnych pytań Łk 12, 54 – 57 „Mówił także do tłumów: Gdy ujrzycie chmurę podnoszącą się na zachodzie, zaraz mówicie: Deszcz idzie. I tak bywa. A gdy wiatr wieje z południa, powiadacie: Będzie upał. I bywa. Obłudnicy, umiecie rozpoznawać wygląd ziemi i nieba, a jakże obecnego czasu nie rozpoznajecie? I dlaczego sami z siebie nie rozróżniacie tego, co jest słuszne?”

„Jeszcze do dzisiejszego dnia postępują według starych zwyczajów. Nie czczą Pana i nie postępują według Jego postanowień i nakazów, według Prawa i polecenia, jakie Pan dał synom Jakuba, któremu nadał imię Izrael. 35 Pan zawarł z nimi przymierze i przykazał im: «Nie będziecie czcili bogów obcych, nie będziecie oddawać im pokłonu, nie będziecie im służyli i nie będziecie im składali ofiar. 36 Jedynie Pana, który wyprowadził was z kraju Egiptu mocą wielką i ramieniem wyciągniętym - Jego czcić będziecie, Jemu będziecie oddawać pokłon i Jemu składać ofiary. 37 Postanowień i nakazów, Prawa i polecenia, które napisał wam, przestrzegać będziecie i wypełniać je na zawsze. Obcych zaś bogów czcić nie będziecie. 38 Nie zapominajcie o przymierzu, które z wami zawarłem, i nie czcijcie bogów obcych. 39 Czcijcie jedynie Pana, Boga waszego, a On wyzwoli was z mocy wszystkich waszych nieprzyjaciół». 40 Lecz oni nie słuchali, tylko postępowali według swoich starych zwyczajów. 41 Ludy więc owe czciły Pana i zarazem służyły swoim bożkom. Również ich dzieci oraz dzieci ich dzieci postępują tak, jak czynili ich ojcowie - aż do dnia dzisiejszego”.

„I was niegdyś będących (tymi, którzy uczynili siebie obcymi) i nieprzyjaciółmi myśleniem w czynach niegodziwych, teraz zaś z powrotem pojednał w ciele ciała Jego przez śmierć, (aby) przy postawić was (jako) świętych, i nienagannych, i nieobwinionych wobec Niego, jeśli oczywiście utrzymujecie się w wierze, położywszy sobie fundament i (będąc) utwierdzeni i nie dając się przesuwać od nadziei dobrej nowiny, którą usłyszeliście, (która) (została ogłoszona) w całym stworzeniu, (tym) pod niebem, której stałem się ja, Paweł, sługą”. (Do Kolosan 1, 21 – 23)

Jezusowa nauka wyznacza drogę, która niekoniecznie podoba się wszystkim Łk 12, 51 – 53 „Czy myślicie, że przyszedłem dać ziemi pokój? Nie, powiadam wam, lecz rozłam. Odtąd bowiem pięcioro będzie rozdwojonych w jednym domu: troje stanie przeciw dwojgu, a dwoje przeciw trojgu; ojciec przeciw synowi, a syn przeciw ojcu; matka przeciw córce, a córka przeciw matce; teściowa przeciw synowej, a synowa przeciw teściowej”.

„W początkach swego zamieszkania nie oddawali oni tam czci Panu, zatem Pan nasyłał na nich lwy, które wśród nich dokonywały spustoszenia. 26 Doniesiono więc królowi asyryjskiemu: «Ludy, które zabrałeś do niewoli i osiedliłeś w miejscowościach Samarii, nie znają obrzędu Boga tego kraju. I nasłał na nich lwy, które ich zabijają, ponieważ nie znają oni obrzędu Boga kraju». 27 Wtedy król asyryjski przykazał: «Zaprowadźcie tam jednego z kapłanów, których stamtąd zabraliście do niewoli. Niech idzie i mieszka tam, i naucza ich obrzędu Boga tego kraju!» 28 Wtedy jeden z kapłanów, których zabrano do niewoli z Samarii, odszedł i zamieszkał w Betel, i pouczał ich, jak mają oddawać cześć Panu. 29 Każdy naród tworzył sobie własnych bogów i stawiał ich w świątyniach wyżynnych, które zbudowali Samarytanie - każdy naród w tych miejscowościach, w których mieszkał. 30 Mianowicie: ludzie z Babilonu ulepili Sukkot-Benota, ludzie z Kuta ulepili Nergala, ludzie z Chamat, ulepili Aszima, 31 Awwici ulepili Nibchaza i Tartaka, Sefarwaici zaś palili swoje dzieci w ogniu na cześć Adrameleka i Anammeleka - bogów Sefarwaim. 32 Czcili również Pana, lecz spomiędzy swoich ustanowili sobie kapłanów na wyżynach, którzy sprawowali dla nich obrzędy w świątyniach wyżynnych. 33 Czcili Pana i zarazem służyli bożkom swoim według zwyczajów ludów, z których [krain] zostali przesiedleni”.

„I On jest Głową Ciała, (społeczności) wywołanych; który jest początkiem, pierworodnym z martwych, aby stał się we wszystkim sam będącym pierwszym, bo w Nim miał upodobanie, (żeby) całe wypełnienie zamieszkać i przez Niego (żeby) z powrotem pojednać wszystko ku Niemu, uczyniwszy pokój przez krew krzyża Jego, [przez Niego] czy to (to) na ziemi, czy to (to) w niebiosach”. (Do Kolosan 1, 18 – 20)

Jezus mówiąc o wielu rzeczach, które zapowiada doskonale wie o skutkach tego, co mówi oraz głębiej rozumie to, co odkrywa przed uczniami Łk 12, 50 „Chrzest mam przyjąć i jakiej doznaję udręki, aż się to stanie”.

„Również Juda nie przestrzegał poleceń Pana, Boga swego, i naśladował obyczaje, które Izrael wprowadził. 20 Wtedy Pan odrzucił całe potomstwo Izraela, poniżył je i wydał je w moc łupieżców, aż wreszcie odrzucił je od swego oblicza. 21 Albowiem oderwał Izraela od domu Dawida, a Izrael obrał sobie za króla Jeroboama, syna Nebata. Jeroboam zaś oderwał Izraela od Pana i doprowadził go do wielkiego grzechu. 22 Izraelici naśladowali wszystkie grzechy, które Jeroboam popełnił - nie odstąpili od nich. 23 Aż wreszcie Pan odrzucił Izraela od swego oblicza, tak jak zapowiedział przez wszystkie sługi swoje, proroków. I przesiedlił Izraelitów z własnego kraju w niewolę do Asyrii, gdzie są aż do dnia dzisiejszego. 24 Król asyryjski kazał przyjść ludziom z Babilonu, z Kuta, z Awwa, z Chamat i z Sefarwaim, i osiedlił ich w miastach Samarii zamiast Izraelitów. Wzięli więc oni w posiadanie Samarię i osiedlili się w jej miejscowościach”.

„który jest obrazem Boga niewidzialnego, pierworodnym całego stworzenia, bo w Nim zostało stworzone wszystko w niebiosach i na ziemi, widzialne i niewidzialne, czy to Trony, czy to Państwa, czy to Panowania, czy to Władze: wszystko z powodu Niego i ku Niemu jest stworzone, i On jest przed wszystkim i (to) wszystko w Nim stanęło razem”. (Do Kolosan 1, 15 – 17)

Rzucenie ognia przez Jezusa oznacza przygotowanie do przyjęcia Ducha Świętego Łk 12, 49 „Przyszedłem rzucić ogień na ziemię i jakże bardzo pragnę, żeby on już zapłonął”.