Bóg pokazuje, że dla Niego przedłużenie życia to drobna rzecz Łk 12, 26 „Jeśli więc nawet drobnej rzeczy uczynić nie możecie, to czemu zbytnio troszczycie się o inne?”

„A czyż pozostałe dzieje Joasza i wszystkie jego czyny nie są opisane w Księdze Kronik Królów Judy? 21 Słudzy jego powstali, uknuli spisek i zabili Joasza w pałacu na Millo, gdy zstępował do Silla - 22 mianowicie Jozabad, syn Szimeata, i Jozabad, syn Szomera - słudzy jego, zabili go i poniósł śmierć. Pochowano go w Mieście Dawidowym, razem z jego przodkami. I syn jego Amazjasz został w jego miejsce królem”.

„Wszystko czyńcie bez narzekań i rozważań, aby stalibyście się nienaganni i nietknięci, dziećmi Boga niewinnymi pośrodku plemienia wypaczonego i odwróconego, wśród których uwidaczniacie się, jak lampy w świecie, słowo życia trzymając u góry, ku chlubie (dla) mnie na dzień Pomazańca, że nie na pusto pobiegłem ani na pusto utrudziłem się. Ale jeśli i jestem wylewany na ofiarę i publiczną służbę wiary waszej, raduję się i współraduję się z wszystkimi wami; zaś tak samo wy radujcie się i współradujcie się ze mną”. (Do Filipian 2, 14 – 18)

To Bóg ostatecznie panuje nad tym, ile człowiek żyje na tym świecie Łk 12, 25 „Któż z was przy całej swej trosce może choćby chwilę dołożyć do wieku swego życia?”

„Jednakże z monet, które wpływały do świątyni Pańskiej, nie wyrabiano czarek srebrnych, nożyc, kropielnic, trąb ani żadnych przedmiotów złotych lub srebrnych dla świątyni Pańskiej, 15 ale wydawano je robotnikom, którzy ich używali do naprawy świątyni Pańskiej. 16 I nie robiono obliczeń z ludźmi, w ręce których przekazywano pieniądze, aby je wydawali na robotników, ponieważ działali z niezachwianą wiernością. 17 Pieniądze [dane] jako zadośćuczynienie za winy i grzechy nie wchodziły do świątyni Pańskiej - były własnością kapłanów. 18 W tym czasie Chazael, król Aramu, wyruszył na wojnę przeciw Gat i zdobył je. Następnie Chazael powziął postanowienie, by wyruszyć przeciw Jerozolimie. 19 Wtedy Joasz, król judzki, zabrał wszystkie dary święte, które ofiarowali królowie judzcy: Jozafat, Joram i Ochozjasz, jego przodkowie - łącznie ze swoimi świętymi darami - oraz całe złoto zgromadzone w skarbcach świątyni Pańskiej i pałacu królewskiego, i posłał Chazaelowi, królowi Aramu, a ten się oddalił od Jerozolimy”.

„Tak że, umiłowani moi, tak jak każdej chwili byliście posłuszni, nie jak podczas obecności mej jedynie, ale teraz wiele bardziej podczas nieobecności mej, z bojaźnią i drżeniem swoje zbawienie sprawiajcie; Bóg bowiem jest (Ten) działający w was i (to) chcieć, i (to) działać dla upodobania”. (Do Filipian 2, 12 – 13)

Pan Jezus wielokrotnie dobiera przykłady z codziennego życia, aby wytłumaczyć jakąś prawdę, którą chce przekazać Łk 12, 24 „Przypatrzcie się krukom: nie sieją ani żną; nie mają piwnic ani spichlerzy, a Bóg je żywi. O ileż ważniejsi jesteście wy niż ptaki!”

„Wtedy król Joasz zawezwał kapłana Jojadę oraz kapłanów i rzekł do nich: «Dlaczego nie naprawiacie uszkodzeń świątyni? Odtąd już nie wolno wam brać pieniędzy od znanych wam osób, lecz przekażecie je na naprawę szkód świątyni Pańskiej». 9 Kapłani zgodzili się nie brać pieniędzy od ludu i nie troszczyć się o naprawę uszkodzeń świątyni. 10 Wtedy kapłan Jojada wziął jedną skrzynię, zrobił otwór w jej przykrywie i postawił ją obok ołtarza, po prawej stronie wejścia do świątyni Pańskiej. Kapłani zaś - stróże progów - składali tam wszystkie pieniądze wniesione do świątyni Pańskiej. 11 Kiedy zauważono, że dużo jest pieniędzy w skrzyni, przychodził sekretarz króla oraz arcykapłan i wtedy zsypywano i obliczano pieniądze, które się znajdowały w świątyni Pańskiej. 12 Pieniądze odważone przekazywano kierownikom robót, nadzorcom świątyni Pańskiej. Ci zaś wydawali je na stolarzy i budowniczych - pracujących w świątyni Pańskiej - 13 murarzy, kamieniarzy oraz na kupno drewna i kamieni ciosowych do naprawienia uszkodzeń świątyni Pańskiej, wreszcie na wszystkie wydatki celem odbudowy świątyni”.

„Dlatego i Bóg Go wielce wywyższył i darował Mu imię, (to) ponad wszystko imię, aby na imię Jezusa każde kolano zgięłoby się niebieskich, i ziemskich, i podziemnych, i każdy język wyznałby, że Panem Jezus Pomazaniec ku chwale Boga Ojca”. (Do Filipian 2, 9 – 11)

Jezus, w różnych miejscach Ewangelii, nadaje kolejność właściwych wartości różnym sprawom w życiu człowieka Łk 12, 23 „Życie bowiem więcej znaczy niż pokarm, a ciało więcej niż odzienie”.