„Gdzie więc (ta) duma? Została wykluczona. Przez jakie prawo? Czynów? Nie, ale przez prawo wiary. Liczymy bowiem, (że) być uznawanym za sprawiedliwego dzięki wierze człowiek bez czynów Prawa. Czy Judejczyków Bóg jedynie? Czyż nie i pogan? Tak, i pogan, skoro jeden Bóg, który uzna za sprawiedliwe obrzezanie z wiary i nieobrzezanie z powodu wiary. Prawo więc uznajemy za bezużyteczne z powodu wiary? Nie może stać się, ale Prawo stawiamy”. (Do Rzymian 3, 27 - 31)

„Niech teraz pan mój, król, posłucha słów swego sługi. Jeśli Pan pobudził cię przeciwko mnie, niech rozkoszuje się wonią ofiarną, a jeśli ludzie - niech będą przeklęci przed Panem, gdyż wypędzają mnie dziś, abym nie miał udziału w Jego dziedzictwie mówiąc niejako: "Idź służyć obcym bogom!" 20 Niechże teraz krew moja nie będzie wylana na ziemię z dala od Pana. Król bowiem Izraela wyruszył, aby czyhać na moje życie, jak się poluje na kuropatwę po górach». 21 Odrzekł Saul: «Zgrzeszyłem. Wróć, synu mój, Dawidzie, już nigdy nie zrobię ci krzywdy, gdyż dzisiaj cenne było w twych oczach moje życie. Postępowałem nierozsądnie i błądziłem bardzo». 22 Dawid zaś odpowiedział: «Oto dzida królewska, niech przyjdzie który z pachołków i weźmie ją”.

Jan Chrzciciel, jako „drogowskaz” współczesnym mu ludziom pomaga przez swoje słowo w podążaniu za Bogiem Łk 3, 18 „Wiele też innych napomnień dawał ludowi i głosił dobrą nowinę”.

„Teraz zaś bez Prawa usprawiedliwienie Boga zostało uczynione widocznym, zaświadczane przez Prawo i proroków, usprawiedliwienie zaś Boga przez wiarę Jezusa Pomazańca, względem wszystkich wierzących; nie bowiem jest rozróżnienie; wszyscy bowiem zgrzeszyli i są pozbawieni chwały Boga, uznani za sprawiedliwych darmo Jego łaską przez odkupienie, (to) w Pomazańcu Jezusie; którego postanowił Bóg (jako) przebłagalnię przez wiarę w Jego krwi ku wykazaniu usprawiedliwienia Jego poprzez odpuszczenie (tych), (które wcześniej stały się) zgrzeszeń podczas powściągliwości Boga, ze względu na wykazanie usprawiedliwienia Jego w (tej) teraz porze, ku być On sprawiedliwym i uznającym za sprawiedliwego (tego) z wiary (w) Jezusa”. (Do Rzymian 3, 21 - 26)

„Niedobrze postąpiłeś. Na życie Pana! Zasługujecie na śmierć: nie strzegliście bowiem waszego pana, pomazańca Pańskiego. A teraz patrzcie, gdzie jest dzida królewska i manierka na wodę, które były u jego wezgłowia?» 17 Saul rozpoznał głos Dawida. Rzekł: «To twój głos, synu mój, Dawidzie?» Dawid odrzekł: «Tak, panie mój, królu to mój głos». 18 I dodał: «Czemu pan mój ściga swego sługę? Cóż uczyniłem? Czy popełniłem coś złego?”

Jan Chrzciciel, mając poznanie od Boga kim jest Jezus, odkrywa pewne ważne rzeczy z życia Mistrza Łk 3, 17 „Ma On wiejadło w ręku dla oczyszczenia swego omłotu: pszenicę zbierze do spichlerza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym”.

„Cóż więc? Przewyższamy? Nie w ogóle, wcześniej oskarżaliśmy bowiem, (że) Judejczycy zarówno jak Hellenowie wszyscy pod grzechem być, tak jak jest napisane, że: Nie jest sprawiedliwym ani jeden, nie jest rozumiejącym, nie jest odszukującym Boga. Wszyscy odchylili się, razem stali się nieużytecznymi; nie jest czyniący łagodność, [nie jest] aż do jednego. Grobem otwartym gardło ich, językami ich zaczęli mówić podstępnie, jad żmij za wargami ich, ich usta klątwy i gorzkości są pełne; ostre nogi ich, (by) wylać krew, spustoszenie i udręka na drogach ich, i drogi pokoju nie poznali. Nie jest bojaźń Boga naprzeciw oczu ich. Wiemy zaś, że jakie Prawo mówi, (do tych) w Prawie mówi, aby każde usta pohamowałaby się i podsądnym stałby się cały świat (przed) Bogiem; dlatego że dzięki czynom Prawa nie zostanie uznane za sprawiedliwe każde ciało przed Nim, przez bowiem Prawo poznanie grzechu”. (Do Rzymian 3, 9 - 20)

„Niech mię Pan broni przed podniesieniem ręki na pomazańca Pańskiego! Zabierz tylko dzidę, która jest koło jego wezgłowia, manierkę na wodę i pójdziemy». 12 Zabrał więc Dawid dzidę i manierkę na wodę od wezgłowia Saula i poszli sobie. Nikt ich nie spostrzegł, nikt [o nich] nie wiedział, nikt się nie obudził. Wszyscy spali, gdyż Pan zesłał na nich twardy sen. 13 Dawid oddalił się na przeciwległą stronę i stanął na wierzchołku góry z daleka, a dzieliła go od nich spora odległość. 14 Wtedy zawołał na ludzi i Abnera, syna Nera: «Abnerze! Czemu nie dajesz odpowiedzi?» Abner rzekł: «Kim jesteś, że wołasz ?» 15 Dawid znów wołał w stronę Abnera: «Czyż nie jesteś mężczyzną? Któż ci dorówna w Izraelu? A dlaczego nie czuwałeś przy panu, twoim królu? Zakradł się przecież ktoś z ludu, aby zamordować króla, twojego pana”.

Jan Chrzciciel uczy nas ukazywania kim jest Jezus. Zapowiedź chrztu w Duchu Świętym w szczególny sposób wybrzmiewa w nauczaniu św. Jana Chrzciciela Łk 3, 15 – 16 „Gdy więc lud oczekiwał z napięciem i wszyscy snuli domysły w sercach co do Jana, czy nie jest on Mesjaszem, on tak przemówił do wszystkich: Ja was chrzczę wodą; lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów. On chrzcić was będzie Duchem Świętym i ogniem”.

„Jeśli zaś niesprawiedliwość nasza Boga sprawiedliwość poleca, co powiemy? Czy niesprawiedliwy Bóg wnoszący gniew? Na wzór człowieka mówię. Nie może stać się; gdyż jak osądzi Bóg świat? Jeśli zaś prawda Boga przez moje kłamstwo zaobfitowała ku chwale Jego, dlaczego jeszcze i ja jako grzesznik jestem sądzony? I czy tak jak jesteśmy spotwarzani i tak jak mówią niektórzy, (że) my mówić, że: Uczyńmy złe, aby przyszłyby dobre? Ich sąd zgodny z prawem jest”. (Do Rzymian 3, 5 - 8)