Bóg najpierw zapowiada posłańca przez Zbawicielem, a następnie wypełnia swoją zapowiedź Łk 3, 3 – 6 „Obchodził więc całą okolicę nad Jordanem i głosił chrzest nawrócenia dla odpuszczenia grzechów jak jest napisane w księdze mów proroka Izajasza: Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego! Każda dolina niech będzie wypełniona, każda góra i pagórek zrównane, drogi kręte niech się staną prostymi, a wyboiste drogami gładkimi! I wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże”.

„Jeśli zaś ty Judejczyka nadajesz sobie nazwę, i dajesz sobie spoczywać na Prawie, i chełpisz się w Bogu, i poznajesz wolę, i aprobujesz przewyższające, pouczany dzięki Prawu, jesteś przekonany, (że) ty sam przewodnikiem być ślepych, światłem (tych) w ciemności, wychowawcą nierozsądnych, nauczycielem niemowlęcych, mającym ukształtowanie poznania i prawdy w Prawie. Więc nauczając drugiego, ciebie samego nie nauczasz? Ogłaszając, (by) nie kraść, kradniesz?” (Do Rzymian 2, 17 - 21)

„Jeśli natomiast ktoś powstanie, aby cię prześladować i czyhać na twe życie, niech dusza pana mojego będzie dobrze zamknięta w woreczku życia u Pana, Boga twojego, życie zaś wrogów niech wyrzuci przy pomocy wydrążenia procy. 30 A kiedy Pan spełni panu mojemu wszystko dobre, co przyobiecał, i ustanowi cię władcą Izraela, 31 niech nie będzie wtedy dla ciebie skrupułem i wyrzutem sumienia u pana mego to, żeś rozlał krew niewinną i że wymierzyłeś sobie sprawiedliwość na własną rękę. A kiedy Pan łaskawy będzie dla mego pana, przypomnisz sobie swoją służebnicę». 32 Na to rzekł Dawid do Abigail: «Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Izraela, za to, że cię wysłał dziś na spotkanie ze mną”.

Bóg wkracza przez swoje Słowo w konkretne dzieje człowieka i historyczne uwarunkowania Łk 3, 1 – 2 „Było to w piętnastym roku rządów Tyberiusza Cezara. Gdy Poncjusz Piłat był namiestnikiem Judei, Herod tetrarchą Galilei, brat jego Filip tetrarchą Iturei i kraju Trachonu, Lizaniasz tetrarchą Abileny; za najwyższych kapłanów Annasza i Kajfasza skierowane zostało słowo Boże do Jana, syna Zachariasza, na pustyni”.

„Jacy bowiem nie mając Prawa zgrzeszyli, nie mając Prawa i zginą; i jacy w Prawie zgrzeszyli, poprzez Prawo zostaną osądzeni; nie bowiem słuchacze Prawa sprawiedliwymi przed Bogiem, ale czyniący Prawo uznani zostaną za sprawiedliwych. Kiedy bowiem poganie, nie Prawa mając, dzięki naturze (te) Prawa czynią, ci Prawa nie mając, dla siebie samych są prawem; którzy wykazują czyn Prawa wypisany na sercach ich, (bo równocześnie świadczy) ich sumienie i potem (gdy) jednych drugich wyliczenia (oskarżają) lub i (bronią), w dniu, gdy sądzi Bóg ukryte ludzi według dobrej nowiny mej poprzez Pomazańca Jezusa”. (Do Rzymian 2, 12 - 16)

„Niech pan mój nie zwraca uwagi na tego nicponia Nabala, bo on jest jak jego imię "Nabal" oznacza, że w nim jest [wiele] głupoty, ja zaś, twoja służebnica, nie widziałam sług mojego pana, których przysłałeś. 26 A teraz, panie mój, na życie Pana i twojej duszy, skoro powstrzymał cię Pan od rozlewu krwi i pomsty dokonanej na własną rękę, tak oby twoi wrogowie i wszyscy, którzy życzą mojemu panu nieszczęścia, podobni się stali do Nabala. 27 A oto upominek, który przyniosła twoja służebnica panu swemu. Niech go podadzą sługom chodzącym za moim panem! 28 Daruj łaskawie winę twej służebnicy; z pewnością Pan zbuduje panu mojemu dom, który będzie trwały, gdyż pan mój toczy boje Pańskie. Dlatego nie spotka cię nieszczęście przez całe życie”.

Ewangelia podaje nam, że Jezus przeszedł kolejne etapy ludzkiego życia, aby być do nas podobnym we wszystkim, oprócz grzechu Łk 2, 52 „Jezus zaś czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi”.

„Według zaś twardości twej i niezdolnego do zmiany myślenia serca gromadzisz tobie samemu gniew na dzień gniewu i objawienia się sprawiedliwego osądu Boga, który odda każdemu według czynów jego: tym w wytrwałości czynu dobrego chwały, i szacunku, i niezniszczalności szukającym życie wieczne; tym zaś z podjudzania i nieulegającym prawdzie, ulegającym zaś niesprawiedliwości gniew i rozdrażnienie utrapienie i ucisk na całą duszę człowieka sprawiającego zło, Judejczyka najpierw i Hellena; chwała zaś, i szacunek, i pokój każdemu czyniącemu dobro, Judejczykowi najpierw i Hellenowi; nie bowiem jest branie według twarzy u Boga”. (Do Rzymian 2, 5 - 11)

„Gdy siedząc na ośle zjeżdżała niewidoczną stroną góry, właśnie Dawid i jego ludzie zstępowali ku niej. I spotkała ich. 21 Tymczasem Dawid mówił sobie: «Na darmo strzegłem na pustkowiu całego dobytku jego, tak że nic nie zginęło, co posiadał, bo odpłacił mi złym za dobre. 22 Niech to uczyni Bóg Dawidowi i tamto dorzuci, jeśli do rana zostawię cokolwiek z jego własności, choćby jednego chłopca». 23 Kiedy Abigail spostrzegła Dawida, szybko zsiadła z osła i upadłszy na twarz przed Dawidem, oddała mu pokłon aż do ziemi. 24 Rzuciwszy się do jego stóp rzekła: «Panie mój! Niech na mnie spadnie wina! Pozwól jednak służebnicy twej przemówić do ciebie, wysłuchaj słów twej służebnicy!”

Od Maryi możemy się uczyć umiejętności rozważania Bożych spraw, szczególnie tych, których nie rozumiemy Łk 2, 51 „Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu”.