„Zacząwszy odpowiadać zaś Piotr i wysłannicy powiedzieli: Słuchać władzy trzeba Boga bardziej niż ludzi”. (Dokonania wysłanników 5, 29)

„Zwiastun zaś Pana przez noc otwarłszy bramy strażnicy, wyprowadziwszy ich, powiedział: Idźcie i stanąwszy mówcie w świątyni ludowi wszystkie słowa życia tego”. (Dokonania wysłanników 5, 19 – 20)

„Józef zaś, (ten) przezwany Barnabasem przez wysłanników, co jest przetłumaczane: syn zachęty, Lewita, Cypryjczyk rodem, będące jemu pole sprzedawszy, przyniósł pieniądze i położył do nóg wysłanników”. (Dokonania wysłanników 4, 36 – 37)

„bo nie będzie niemożliwa u Boga wszelka rzecz”. (Według Łukasza 1, 37)

„(Tej) zaś mnogości (tych), (którzy uwierzyli), było serce i dusza jedna, i ani jeden (o) czymś (z) dobytku jemu (nie) mówił własne być, ale były im wszystkie (rzeczy) wspólne”. (Dokonania wysłanników 4, 32)

„Oglądając zaś Piotra otwartość i Jana i przyłapawszy sobie, że ludźmi niepiśmiennymi są, i prostakami, dziwili się (i) uznawali ich, że razem z Jezusem byli”. (Dokonania wysłanników 4, 13)

„Mówi im Jezus: Chodźcież, zjedzcie śniadanie. Nikt zaś odważył się (z) uczniów wypytywać go: Ty kto jesteś?, wiedząc, że Pan jest”. (Według Jana 21, 12)

„Zobaczcie ręce me i stopy me, że ja jestem sam. Pomacajcie mnie i zobaczcie, bo duch mięsa i kości nie ma, jak mnie oglądacie mającego”. (Według Łukasza 24, 39)

„Powiedział zaś Piotr: Srebro i złoto nie jest mi, co zaś mam, to ci daję: w imieniu Jezusa Pomazańca, Nazarejczyka, [podnoś się i] chodź”. (Dokonania wysłanników 3, 6)

„Usłyszawszy zaś przekłuli sobie serce, powiedzieli do Piotra i pozostałych wysłanników: Co mamy uczynić, mężowie bracia?” (Dokonania wysłanników 2, 37)