„Zadok, too, and all the Levites bearing the ark of the covenant of God set down the ark of God until the whole army had finished marching out of the city; and Abiathar came up. 25Then the king said to Zadok: Take the ark of God back to the city. If I find favor with the LORD, he will bring me back and permit me to see it and its lodging place. 26But if he should say, I am not pleased with you, I am ready; let him do to me as he sees fit. 27The king also said to Zadok the priest: Look, you and Abiathar return to the city in peace, and both your sons with you, your own son Ahimaaz, and Abiathar’s son Jonathan. 28Remember, I shall be waiting at the fords near the wilderness until a report from you comes to me. 29So Zadok and Abiathar took the ark of God back to Jerusalem and remained there. 30As David went up the ascent of the Mount of Olives, he wept without ceasing. His head was covered, and he was walking barefoot. All those who were with him also had their heads covered and were weeping as they went. 31When David was told, Ahithophel is among the conspirators with Absalom, he said, O LORD, turn the counsel of Ahithophel to folly!”

„Z nimi zaś lewitów Szemajasza i Netaniasza, Zebadiasza i Asahela, Szemiramota i Jonatana, Adoniasza, Tobiasza i , a z nimi kapłanów Eliszamę i Jorama. 9 Nauczali oni w Judzie, a mieli ze sobą księgę Prawa Pańskiego i obchodzili wszystkie miasta Judy, pouczając lud. 10 A bojaźń Pańska padła na wszystkie królestwa otaczające Judę, wskutek czego nie odważyły się walczyć z Jozafatem. 11 Nawet od Filistynów przynoszono Jozafatowi dary i daniny w srebrze, a Arabowie przyprowadzali mu drobne bydło, siedem tysięcy siedemset baranów i siedem tysięcy siedemset kozłów. 12 I tak doszedł Jozafat do szczytu swej wielkości. Zbudował on w ziemi Judy zamki warowne i miasta spichlerzy. 13 Posiadał on liczną służbę w miastach judzkich i załogę dzielnych wojowników w Jerozolimie”.

„Hejże, teraz bogaci, zapłaczcie wołając o lo lo z powodu udręk waszych, (tych) przychodzących. Bogactwo wasze zgniło i szaty wasze zjedzonymi przez mole stały się, złoto wasze i srebro jest przeżarte rdzą, i rdza ich na świadectwo wam będzie i zje ciała wasze jak ogień; zgromadziliście skarb w ostatnich dniach. Oto zapłata pracowników, (tych), (którzy skosili) pola wasze, (ta) odmówiona przez was, krzyczy, i wołania (tych), (którzy zżęli), do uszu Pana Zastępów weszły. Zaczęliście żyć rozpustnie na ziemi i otoczyliście się zbytkiem, wykarmiliście serca wasze w dniu zabicia. Zasądziliście, zabiliście sprawiedliwego. Nie przeciwstawia się wam”. (Jakuba 5, 1 – 6)

Na podstawie Ewangelii z dnia (Łk 9, 43 b - 45) odpowiedz sobie na pytania i zapamiętaj: 1. Co Jezus rzekł do uczniów? („weźcie wy sobie dobrze do serca te właśnie słowa: Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi”) 2. Jak zareagowali uczniowie? („lecz oni nie rozumieli tego powiedzenia; było ono zakryte przed nimi, tak że go nie pojęli, a bali się zapytać Go o nie”)

Kiedy mamy problemy z przeżywaniem Eucharystii, dobrze jest przypomnieć sobie, jakie problemy mieli uczniowie. ks. Rafał Jarosiewicz
Łk 22, 24 „Powstał również spór między nimi o to, który z nich zdaje się być największy”.

„As all the Cherethites and Pelethites, and the six hundred Gittites who had entered his service from that city, were passing in review before the king, 19the king said to Ittai the Gittite: Why should you also go with us? Go back and stay with the king, for you are a foreigner and you, too, are an exile from your own country. 20You came only yesterday, and today shall I have you wander off with us wherever I have to go? Return and take your brothers with you, and may the LORD show you kindness and fidelity. 21But Ittai answered the king, As the LORD lives, and as my lord the king lives, your servant shall be wherever my lord the king is, whether for death or for life. 22So the king said to Ittai, Go, then, march on. And Ittai the Gittite, with all his men and all the dependents that were with him, marched on. 23The whole land wept aloud as the last of the soldiers went by, and the king crossed the Wadi Kidron with all the soldiers moving on ahead of him by way of the ascent of the Mount of Olives, toward the wilderness”.

„Jego syn Jozafat został w jego miejsce królem i umocnił się przeciwko Izraelowi. 2 Umieścił wojsko we wszystkich warownych miastach Judy i dał zarządców w ziemi judzkiej oraz w miastach Efraima, które zdobył jego ojciec Asa. 3 Pan zaś był z Jozafatem, ponieważ postępował on takimi drogami, jak na początku jego praojciec , i za Baalami nie chodził, 4 lecz szukał Boga swoich ojców i postępował zgodnie z Jego przykazaniami. Występków Izraela nie naśladował. 5 Umocnił więc Pan władzę królewską w jego ręku. Wszyscy z Judy oddawali Jozafatowi daninę, tak że posiadał obfite bogactwo i wielką sławę. 6 Serce jego umocniło się na drogach Pańskich, nadal więc usuwał wyżyny i aszery z Judy. 7 W trzecim roku swego panowania posłał swoich dowódców: Ben-Chaila i Obadiasza, Zachariasza, Netaneela i Mikajasza, aby nauczali w miastach judzkich”.

„Nie szkalujcie jedni drugich, bracia; szkalujący brata lub sądzący brata jego szkaluje Prawo i sądzi Prawo; jeśli zaś Prawo sądzisz, nie jesteś czyniącym Prawo, ale sędzią. Jeden jest prawodawca i sędzia, (Ten) mogący zbawić i zgubić; ty zaś kim jesteś, sądząc (tego) tuż obok? Hejże, teraz mówiący: Dzisiaj lub jutro pojedziemy do tego miasta i uczynimy tam rok, i zahandlujemy, i zyskamy; którzy nie wiecie (o tym) (tego) jutro, jakim życie wasze. Wyziewem bowiem jesteście, (tym) na mało ukazującym się, następnie i przepadającym; zamiast mówić wy: Jeśli Pan zechce, i żyć będziemy, a uczynimy to lub tamto. Teraz zaś chełpicie się w samochwalstwach waszych; każde chełpienie się takie niegodziwe jest. (Dla) umiejącego więc piękno czynić i nie czyniącemu, grzechem jemu jest”. (Jakuba 4, 11 – 17)

Na podstawie Ewangelii z dnia (Łk 9, 18 - 22) odpowiedz sobie na pytania i zapamiętaj: 1. O co Jezus spytał uczniów? („za kogo uważają Mnie tłumy?”) 2. Co odrzekli uczniowie? („za Jana Chrzciciela; inni za Eliasza; jeszcze inni mówią, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał”) 3. O co jeszcze ich spytał? („a wy za kogo Mnie uważacie?”) 4. Co odrzekł Piotr? („za Mesjasza Bożego”)

Jezus, podczas rozmowy z uczniami, w trakcie Ostatniej Wieczerzy, nawet wtedy nie stygmatyzuje Judasza. ks. Rafał Jarosiewicz
Łk 22, 21 - 23 „Lecz oto ręka mojego zdrajcy jest ze Mną na stole. Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi według tego, jak jest postanowione, lecz biada temu człowiekowi, przez którego będzie wydany. A oni zaczęli wypytywać jeden drugiego, kto by mógł spośród nich to uczynić”.