„Moses, followed by the elders of Israel, arose and went to Dathan and Abiram. 26Then he spoke to the community, Move away from the tents of these wicked men and do not touch anything that is theirs: otherwise you too will be swept away because of all their sins. 27So they withdrew from the area around the tents of Korah, Dathan and Abiram. When Dathan and Abiram had come out and were standing at the entrance of their tents with their wives, their children, and their little ones, 28Moses said, This is how you shall know that the LORD sent me to do all I have done, and that it was not of my own devising: 29if these die an ordinary death, merely suffering the fate common to all humanity, the LORD has not sent me. 30But if the LORD makes a chasm, and the ground opens its mouth and swallows them with all belonging to them, and they go down alive to Sheol, then you will know that these men have spurned the LORD. 31No sooner had he finished saying all this than the ground beneath them split open, 32and the earth opened its mouth and swallowed them and their families and all of Korah’s people^* with all their possessions. 33They went down alive to Sheol with all belonging to them; the earth closed over them, and they disappeared from the assembly. 34But all the Israelites near them fled at their shrieks, saying, The earth might swallow us too! 35And fire from the LORD came forth which consumed the two hundred and fifty men who were offering the incense”.

„Drogą mieszkańców namiotów przeszedł Gedeon na wschód od Nobach i Jogbeha i uderzył na obóz, który czuł się bezpiecznie. 12 Zebach i Salmunna uciekli, lecz on ich dopędził i pojmał obu królów madianickich, Zebacha i Salmunnę, a cały obóz rozbił. 13 Po bitwie wracał Gedeon, syn Joasza, poprzez wzgórze Chares. 14 Zatrzymawszy młodzieńca spośród mieszkańców Sukkot, przepytał go, a on spisał dla niego przywódców Sukkot i jego starszych mężów. 15 Udawszy się do mieszkańców Sukkot rzekł: «Oto Zebach i Salmunna, z powodu których urągaliście mi mówiąc: Czyż dłoń Zebacha i Salmunny jest już w twoim ręku, byśmy dali chleba twoim znużonym ludziom?» 16 Pojmawszy zatem starszych miasta oraz wziąwszy ciernie pustyni i osty, ukarał nimi mieszkańców Sukkot. 17 Zburzył ponadto twierdzę Penuel i zabił mieszkańców tego miasta. 18 Następnie zwrócił się do Zebacha i Salmunny: «Jacy to byli mężowie, których zabiliście pod Taborem?» Odpowiedzieli: «Podobni do ciebie. Każdy z nich miał wygląd syna królewskiego». 19 «To byli moi bracia, synowie mojej matki!» - odpowiedział - «Na życie Pana! Gdybyście ich żywych puścili, nie zabiłbym was». 20 Potem dał rozkaz Jeterowi, pierworodnemu swemu synowi: «Wstań! Zabij ich!» Lecz młodzieniec nie wydobył miecza, gdyż się bał; był bowiem jeszcze chłopcem”.

Na podstawie Ewangelii z dnia (Mt 22, 34 - 40) odpowiedz sobie na pytania i zapamiętaj: 1. O co spytał Jezusa uczony w Prawie? („które przykazanie w Prawie jest największe?”) 2. Co odpowiedział mu Jezus? („będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem; będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”)

Jezus jasno tłumaczy, że miłość jest ważniejsza, niż jakiekolwiek ofiary Mk 12, 33 „Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego daleko więcej znaczy niż wszystkie całopalenia i ofiary”.

„Moses said to Korah, You and all your faction shall appear before the LORD tomorrow—you and they and Aaron too. 17Then each of you take his own censer, put incense in it, and present it before the LORD, two hundred and fifty censers; and you and Aaron, each with his own censer, do the same. 18So each of them took their censers, and laying incense on the fire they had put in them, they took their stand by the entrance of the tent of meeting along with Moses and Aaron. 19Then, when Korah had assembled all the community against them at the entrance of the tent of meeting, the glory of the LORD appeared to the entire community, 20and the LORD said to Moses and Aaron: 21Stand apart from this community, that I may consume them at once. 22But they fell prostrate and exclaimed, O God, God of the spirits of all living creatures, if one man sins will you be angry with the whole community? 23The LORD answered Moses: 24Speak to the community and tell them: Withdraw from the area around the tent of Korah, Dathan and Abiram”.

„Rzekł więc do mieszkańców Sukkot: «Dajcie, proszę, po bochenku chleba oddziałowi, który idzie za mną, gdyż jest znużony, a jestem w pościgu za Zebachem i Salmunną - królami madianickimi». 6 Odpowiedzieli mu zwierzchnicy z Sukkot: «Czyż dłoń Zebacha i Salmunny jest już w twoim ręku, żebyśmy mieli dać chleba twojemu wojsku?» 7 Odpowiedział im Gedeon: «Kiedy Pan wyda w rękę moją Zebacha i Salmunnę, wówczas wymłócę ciała wasze cierniami pustyni i ostami». 8 Udał się stamtąd do Penuel i tymi samymi słowami, co poprzednio, zwrócił się do jego mieszkańców. Penuelczycy odpowiedzieli mu tak, jak poprzednio mieszkańcy Sukkot. 9 Penuelczykom dał podobną odpowiedź jak mieszkańcom Sukkot: «Kiedy wrócę w pokoju, zburzę tę twierdzę». 10 Zebach i Salmunna byli w Karkor, przy czym wojsko ich wynosiło około piętnastu tysięcy mężów. Była to reszta wojska ludu ze Wschodu. Liczba poległych dochodziła bowiem do stu dwudziestu tysięcy dobywających miecza”.

Na podstawie Ewangelii z dnia (Mt 22, 1 - 14) odpowiedz sobie na pytania i zapamiętaj: 1. Do czego Jezus porównuje królestwo niebieskie? („do króla, który wyprawił ucztę weselną swemu synowi”) 2. Co rzekł król swoim sługom? („uczta wprawdzie jest gotowa, lecz zaproszeni nie byli jej godni. Idźcie więc na rozstajne drogi i zaproście na ucztę wszystkich, których spotkacie”) 3. Kogo zauważył król i o co spytał? („człowieka, nie ubranego w strój weselny; Jakże tu wszedłeś nie mając stroju weselnego?”) 4. Co król kazał zrobić z tym człowiekiem? („zwiążcie mu ręce i nogi i wyrzućcie go na zewnątrz, w ciemności!”)

Bycie uczonym w Piśmie i potwierdzanie słowom Jezusa wcale nie oznacza jeszcze nowego narodzenia, o którym mówił Jezus do Nikodema Mk 12, 32 „Rzekł Mu uczony w Piśmie: Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznieś powiedział, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego”.

„Moses summoned Dathan and Abiram, sons of Eliab, but they answered, We will not go. 13Are you not satisfied that you have brought us here from a land flowing with milk and honey to have us perish in the wilderness, that now you must also lord it over us? 14Far from bringing us to a land flowing with milk and honey, or giving us fields and vineyards for our inheritance, will you gouge out our eyes? No, we will not go. 15Then Moses became very angry and said to the LORD, Pay no attention to their offering. I have never taken a single donkey from them, nor have I wronged any one of them”.

„Potem rzekli do niego mężowie Efraima: «Cóż to za sposób postępowania z nami, żeś idąc walczyć z Madianitami nie wezwał nas?» I bardzo się z nim spierali. 2 Odpowiedział im: «Czy teraz uczyniłem coś większego w porównaniu z wami? Czyż nie lepszy jest ostatni zbiór u Efraima niż pierwszy u Abiezera? 3 W wasze ręce wydał Bóg dowódców madianickich: Oreba i Zeeba. Cóż więcej mogłem uczynić w porównaniu z wami?» Na te słowa uspokoiło się ich oburzenie przeciwko niemu. 4 Potem Gedeon przybył nad Jordan i przeprawił się on sam razem z trzystu mężami, którzy z nim byli, a byli oni znużeni i głodni”.