Nie wszystkie teksty Jezusa Apostołowie rozumieją, ale to nie powoduje, że On obniża swój poziom Łk 9, 58 „Jezus mu odpowiedział: Lisy mają nory i ptaki powietrzne – gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł oprzeć”.

„Dlatego mam upodobanie w bezsiłach, w obrazach, w koniecznościach, w prześladowaniach i uciskach: dla Pomazańca; kiedy bowiem jestem bez siły, wtedy mocny jestem. Stałem się nierozsądnym, wy mi (to) uczyniliście koniecznym; ja bowiem powinienem przez was być polecanym. Nic (nie) bowiem byłem słabszy (od tych) wielce nad wysłanników, jeśli i niczym jestem; Oto znaki wysłannika zostały sprawione wśród was w całej wytrwałości, znakach zarówno, jak cudach i mocach”. (Do Koryntian II 12, 10 – 12)

„Następnie król przemówił do męża Bożego: «Przyjdź ze mną do domu i pożyw się, to ci złożę dar». 8 Na to mąż Boży odrzekł królowi: «Choćbyś mi dał pół twego domu, nie pójdę z tobą i nie będę jadł chleba ani też pił wody w tym miejscu, 9 bo tak mi nakazało słowo Pańskie: Nie będziesz jadł chleba ani też pił wody oraz nie powrócisz tą drogą, którąś przyszedł». 10 Poszedł więc inną drogą, nie wracając tą drogą, którą przyszedł do Betel. 11 Był zaś pewien stary prorok, mieszkający w Betel. Otóż jego synowie przyszli i opowiedzieli mu wszystko o czynie, jakiego w owym dniu dokonał mąż Boży w Betel, oraz powtórzyli swemu ojcu te słowa, które wypowiedział do króla. 12 Wtedy ich ojciec rzekł do nich: «Którą drogą poszedł?» Synowie jego wskazali mu drogę, którą udał się mąż Boży, przybyły z Judy”.

Ludzie różne słowa wypowiadają do Boga, nie zawsze słuchając, co On na to odpowie Łk 9, 57 „A gdy szli drogą, ktoś powiedział do Niego: Pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz!”

„Co do tego trzykrotnie Pana poprosiłem, aby odstąpiło ode mnie; i powiedział mi: Wystarcza ci łaska ma; bo moc w bezsile dojrzewa. Z największą przyjemnością więc raczej będę się chełpił w bezsiłach mych, aby zakwaterowała we mnie moc Pomazańca”. (Do Koryntian II 12, 8 – 9)

„Pewnego razu, kiedy Jeroboam stał przy ołtarzu, składając ofiarę kadzielną, przyszedł z nakazu Pańskiego mąż Boży z Judy do Betel 2 i z nakazu Pańskiego tak zawołał do ołtarza: «Ołtarzu, ołtarzu! Tak mówi Pan: Oto rodowi Dawida narodzi się syn, imieniem Jozjasz, który na tobie złoży ofiarę z kapłanów wyżyn, spalających na tobie ofiary kadzielne. Będą palić na tobie kości ludzkie». 3 Nadto w tym dniu dał cudowny znak, ogłaszając: «Taki będzie ten cudowny znak, który zapowiedział Pan: Oto ten ołtarz rozpadnie się i rozsypie się popiół, który jest na nim». 4 Kiedy król Jeroboam usłyszał słowo męża Bożego, które wypowiedział do ołtarza w Betel, natychmiast wyciągnął znad ołtarza rękę, wołając: «Schwytajcie go!» A wtedy uschła mu ręka, którą wyciągnął ku niemu, i nie mógł jej cofnąć ku sobie. 5 Ołtarz zaś rozpadł się, a popiół z ołtarza rozsypał się stosownie do cudownego znaku danego przez męża Bożego z nakazu Pańskiego. 6 Wobec tego król zwrócił się do męża Bożego, mówiąc: «Przejednajże oblicze Pana, twego Boga, , abym odzyskał władzę w swojej ręce!» Wtedy mąż Boży przejednał oblicze Pana i wnet król odzyskał władzę w swojej ręce i znowu stała się taką, jak poprzednio”.