„Najesz się, nasycisz i będziesz błogosławił Pana, Boga twego, za piękną ziemię, którą ci dał. 11 Strzeż się, byś nie zapomniał o Panu, Bogu twoim, lekceważąc przestrzeganie Jego nakazów, poleceń i praw, które ja ci dzisiaj daję. 12 A gdy się najesz i nasycisz, zbudujesz sobie piękne domy i w nich zamieszkasz; 13 gdy ci się rozmnoży bydło i owce, obfitować będziesz w srebro i złoto, i gdy wzrosną twe dobra - 14 niech się twe serce nie unosi pychą, nie zapominaj o Panu, Bogu twoim, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. 15 On cię prowadził przez pustynię wielką i straszną, pełną wężów jadowitych i skorpionów, przez ziemię suchą, bez wody, On ci wyprowadził wodę ze skały najtwardszej”.

„I kiedy zbliżyli się do Jerozolimy i przyszli do Betfage do Góry Oliwek, wtedy Jezus wysłał dwóch uczniów, mówiąc im: Ruszajcie do wsi naprzeciw was, i zaraz znajdziecie oślicę uwiązaną i oślę z nią. Odwiązawszy przyprowadźcie mi. I gdyby ktoś wam powiedział coś, powiecie, że: Pan ich potrzebę ma. Zaraz zaś wyśle je. To zaś stało się, aby wypełniło się, (co) powiedziane przez proroka mówiącego: Powiedzcie córce Syjonu: Oto król twój przychodzi do ciebie, łagodny i zasiadający na ośle, i na oślęciu, synu (bydlęcia) spod jarzma”. (Według Mateusza 21, 1 – 5)

Jezusowe napomnienia czasem zdają się zadziwiać oczywistością Mk 4, 23 „Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha!”

„Uznaj w sercu, że jak wychowuje człowiek swego syna, tak Pan, Bóg twój, wychowuje ciebie. 6 Strzeż więc nakazów Pana, Boga twego, chodząc Jego drogami, by żyć w bojaźni przed Nim. 7 Albowiem Pan, Bóg twój, wprowadzi cię do ziemi pięknej, ziemi obfitującej w potoki, źródła i strumienie, które tryskają w dolinie oraz na górze - 8 do ziemi pszenicy, jęczmienia, winorośli, drzewa figowego i granatowego - do ziemi oliwek, oliwy i miodu - 9 do ziemi, gdzie nie odczuwając niedostatku, nasycisz się chlebem, gdzie ci niczego nie zabraknie - do ziemi, której kamienie zawierają żelazo, a z jej gór wydobywa się miedź”.

„Aby słowo Jezusa wypełniło się, które powiedział dając znać, jaką śmiercią miał umierać. Wszedł więc znów do pretorium Piłat i zawołał Jezusa i powiedział mu: Ty jesteś król Judejczyków? Odpowiedział Jezus: Od ciebie samego ty to mówisz, czy inni powiedzieli ci o mnie? Odpowiedział Piłat: Czyż ja Judejczykiem jestem? Naród twój i arcykapłani wydali cię mi. Co uczyniłeś? Odpowiedział Jezus: Królestwo moje nie jest ze świata tego. Gdyby ze świata tego było królestwo moje, słudzy moi walczyliby, aby nie zostałem wydany Judejczykom. Teraz zaś królestwo moje nie jest stąd. Powiedział więc mu Piłat: Czy więc królem jesteś ty? Odpowiedział Jezus: Ty mówisz, że królem jestem. Ja na to zrodziłem się i na to przyszedłem na świat, aby zaświadczyłem prawdzie. Każdy będący z prawdy słucha mego głosu”. (Według Jana 18, 32 – 37)

Bóg widzi w ukryciu absolutnie wszystko Mk 4, 22 „Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało wyjść na jaw”.

„Pilnie przestrzegajcie wykonywania każdego polecenia, które ja wydaję dzisiaj, abyście żyli, rozmnażali się i weszli w posiadanie ziemi, którą Pan poprzysiągł [dać] waszym przodkom. 2 Pamiętaj na wszystkie drogi, którymi cię prowadził Pan, Bóg twój, przez te czterdzieści lat na pustyni, aby cię utrapić, wypróbować i poznać, co jest w twym sercu; czy strzeżesz Jego nakazu, czy też nie. 3 Utrapił cię, dał ci odczuć głód, żywił cię manną, której nie znałeś ani ty, ani twoi przodkowie, bo chciał ci dać poznać, że nie samym tylko chlebem żyje człowiek, ale człowiek żyje wszystkim, co pochodzi z ust Pana. 4 Nie zniszczyło się na tobie twoje odzienie ani twoja noga nie opuchła przez te czterdzieści lat”.

„Mówił zaś i do uczniów: Człowiek pewien był bogaty, który miał szafarza i ten oczerniony został (przed) nim, jako trwoniący (dobra) będące jego. I zawoławszy go powiedział mu: Co to słyszę o tobie? Oddaj rachunek szafarstwa twego, nie bowiem możesz już szafarzować. Powiedział zaś w sobie szafarz: Co mam uczynić, bo pan mój odbiera szafarzowanie ode mnie? Kopać nie mam siły, żebrać wstydzę się. Pojąłem, co mam uczynić, aby kiedy usunięty zostanę z szafarzowania, przyjęli mnie do domów ich”. (Według Łukasza 16, 1 – 4)

Absurdalne jest niewykorzystywanie światła do tego, do czego służy Mk 4, 21 „Mówił im dalej: Czy po to wnosi się światło, by je postawić pod korcem lub pod łóżkiem? Czy nie po to, aby je postawić na świeczniku?”

„Nie drżyj więc przed nimi, bo Pan, Bóg twój, jest pośród ciebie, Bóg wielki i groźny. 22 Z wolna i po trosze wypędzi Pan, Bóg twój, te narody sprzed twoich oczu. Nie będziesz mógł ich prędko wytępić, aby dzikie zwierzęta nie rozmnożyły się dokoła ciebie. 23 Pan, Bóg twój, wyda je tobie, przerazi je ogromnym zamieszaniem, aż wyginą do szczętu. 24 Królów ich wyda w twe ręce, abyś wygubił ich imię spod nieba. Nikt się z nich nie ostoi przed tobą, aż ich wytępisz. 25 Posągi ich bogów spalisz, nie będziesz pożądał srebra ani złota, jakie jest na nich, i nie weźmiesz go dla siebie, aby cię to nie uwikłało, gdyż Pan, Bóg twój, się tym brzydzi. 26 Nic obrzydłego nie wprowadzisz do twego domu, gdyż byłbyś przedmiotem klątwy jak ono. Będziesz uważał to za rzecz wstrętną, obrzydzisz to sobie, jest to bowiem obłożone klątwą”.