„Jako bowiem Ojciec podnosi martwych i ożywia, tak i Syn, których chce, ożywia. Ani bowiem Ojciec sądzi nikogo, ale sąd cały dał Synowi, aby wszyscy szanowali Syna, jako szanują Ojca. Nie szanujący Syna nie szanuje Ojca, (który posłał) go”. (Według Jana 5, 21 – 23)

„I stało się zdumienie na wszystkich, i rozmawiali do siebie mówiąc: Co (za) słowo to, że we władzy i mocy nakazuje nieczystym duchom i wychodzą? I rozeszło się echo o nim na wszelkie miejsce tej okolicy. Wstawszy zaś z synagogi wszedł do domu Szymona. Teściowa zaś Szymona była ogarnięta gorączką wielką i poprosili go co do niej”. (Według Łukasza 4, 36 – 38)

„Nie ten jest cieślą, synem Marii i bratem Jakuba i Józefa i Judy i Szymona? I nie są siostry jego tu przy nas? I wiedzeni byli do obrazy z powodu niego. I mówił im Jezus, że: Nie jest prorok bez szacunku, jeśli nie w ojczyźnie jego, i u krewnych jego, i w domu jego. I nie mógł tam uczynić żadnego dzieła mocy, jeśli nie paru niemocnym nałożywszy ręce uzdrowił”. (Według Marka 6, 3 – 5)

„Lub jak powiesz bratu twemu: Dopuść, niech wyrzucę drzazgę z oka twego, i oto belka w oku twoim? Obłudniku, wyrzuć najpierw z oka twego belkę, i wtedy przejrzysz, (by) wyrzucić drzazgę z oka brata twego. Nie dajcie świętego psom, ani nie rzućcie pereł waszych przed świnie, coby nie zdeptały was stopami ich i zwróciwszy się (nie) rozerwały was”. (Według Mateusza 7, 4 – 6)

„Odpowiedział więc Jezus i mówił im: Amen, amen mówię wam, nie może syn uczynić od siebie nic, jeśli nie coś widziałby ojca czyniącego. Co bowiem ów czyniłby, to i syn podobnie czyni. Bowiem Ojciec kocha Syna i wszystko pokazuje mu, co sam czyni, i większe (od) tych pokaże mu dzieła, aby wy podziwialiście”. (Według Jana 5, 19 – 20)

„I zdumiewali się na naukę jego, bo (z) władzą było słowo jego. I w synagodze był człowiek mający ducha demona nieczystego i zakrzyknął głosem wielkim: Hej! Co nam i tobie, Jezusie Nazareński? Przyszedłeś zgubić nas? Znam cię, kto jesteś, Święty Boga. I skarcił go Jezus mówiąc: Włóż kaganiec i wyjdź z niego. I rzuciwszy go demon na środek, wyszedł z niego nic (nie) zaszkodziwszy mu”. (Według Łukasza 4, 32 – 35)

„I przykazał im wiele, aby nikt (nie) poznał tego; i powiedział, (by) dać jej zjeść. I wyszedł stamtąd, i przychodzi do ojczyzny jego, i towarzyszą mu uczniowie jego. I (gdy stał się) szabat, zaczął nauczać w synagodze; i liczni słuchający zdumiewali się mówiąc: Skąd temu to, i (co to za) mądrość dana temu, i moce takie przez ręce jego stające się?” (Według Marka 5, 43 – 6, 2)

„Nie więc martwcie się na jutro, bowiem jutro martwić się będzie o siebie. Wystarczające dniowi zło jego. Nie sądźcie, aby nie zostaliście osądzeni. (Jakim) bowiem sądem sądzicie, osądzeni zostaniecie, i w jakiej mierze mierzycie, odmierzone zostanie wam. Dlaczego zaś widzisz drzazgę w oku brata twego, zaś w twoim oku belki nie zauważasz?” (Według Mateusza 6, 34 – 7, 3)

„I dla tego prześladowali Judejczycy Jezusa, bo to czynił w szabat. Zaś [Jezus] odpowiedział im: Ojciec mój aż do teraz działa, i ja działam. Dla tego więc bardziej (usiłowali) go Judejczycy zabić, bo nie tylko (unieważniał) szabat, ale i ojcem własnym nazywał Boga, równym siebie czyniąc Bogu”. (Według Jana 5, 16 – 18)

 „I napełnili się wszyscy szałem w synagodze słysząc to; i powstawszy wyrzucili go na zewnątrz miasta i poprowadzili go aż do krawędzi góry, na której miasto zbudowane było ich, żeby strącić go. On zaś przeszedłszy przez środek ich poszedł. I zeszedł do Kafarnaum, miasta Galilei. I był nauczający ich w szabat(y)”. (Według Łukasza 4, 28 – 31)