„Wprawdzie Syn Człowieka odchodzi jako jest napisane o nim, biada jednak człowiekowi owemu, przez którego Syn Człowieka jest wydawany. Lepiej było (by) mu jeśli nie urodził(by) się człowiek ów. Odpowiadając zaś Juda, wydający go, rzekł: Ale nie ja jestem, Rabbi? Mówi mu: Ty powiedziałeś”. (Według Mateusza 26, 24 – 25)

„Zaś pierwszego Przaśników podeszli uczniowie (do) Jezusa mówiąc: Gdzie chcesz, byśmy przygotowali ci zjeść Paschę? On zaś rzekł: Odejdźcie do miasta do tego a tego i powiedzcie mu: Nauczyciel mówi: Pora ma blisko jest. U ciebie czynię Paschę z uczniami mymi. I uczynili uczniowie, jak nakazał im Jezus, i przygotowali Paschę. (Gdy wieczór) zaś (stał się), leżał (przy stole) z dwunastoma. I (gdy jedli) oni, powiedział: Amen mówię wam, że jeden z was wyda mnie. I zasmuceni bardzo zaczęli mówić mu jeden każdy: Ale nie ja, Panie? On zaś odpowiadając rzekł: (Który zanurzył) ze mną rękę w misie, ten mnie wyda”. (Według Mateusza 26, 17 – 23)

„Gdy zaś Jezus (był) w Betanii w domu Szymona trędowatego, podeszła do niego kobieta mająca alabaster pachnidła bardzo cennego i wylała na głowę jego leżącego. Zobaczywszy zaś uczniowie oburzyli się mówiąc: Na co strata ta? Mogło było bowiem to zostać sprzedane (za wiele) i zostać dane biednym. Poznawszy zaś Jezus powiedział im: Dlaczego trudności przydajecie kobiecie? Czyn bowiem dobry zdziałała dla mnie. Zawsze bowiem biednych macie ze sobą, mnie zaś nie zawsze macie. Wylawszy bowiem ta pachnidło to na ciało me, na pogrzebanie mi uczyniła. Amen mówię wam, gdzie głoszona będzie dobra nowina ta w całym świecie, opowiadane będzie i co uczyniła ta, na pamięć (o) niej. Wtedy wyruszywszy jeden (z) dwunastu, zwany Juda Iskariota, do arcykapłanów, powiedział: Co chcecie mi dać, i ja wam wydam go? Oni zaś postawili mu trzydzieści srebrników. I od wtedy szukał dobrej pory, aby go wydał”. (Według Mateusza 26, 6 – 16)

„I stało się kiedy skończył Jezus wszystkie słowa te, powiedział uczniom jego: Wiecie, że za dwa dni Pascha (jest) i Syn Człowieka zostaje wydany na (ukrzyżowanie). Wtedy zebrali się arcykapłani i starsi ludu na dziedzińcu arcykapłana zwanego Kajfaszem. I uradzili, żeby Jezusa podstępem chwycili i zabili. Mówili zaś: Nie w święto, żeby nie zamęt stał się wśród ludu”. (Według Mateusza 26, 1 – 5)

„Wtedy powie i tym po lewicy: Ruszajcie ode mnie przeklęci w ogień wieczny przygotowany oszczercy i zwiastunom jego. Zgłodniałem bowiem i nie daliście mi zjeść, zapragnąłem i nie napoiliście mnie, obcy byłem i nie przyjęliście mnie, nagi i nie odzialiście mnie, chory i w strażnicy i nie nawiedziliście mnie. Wtedy odpowiedzą i oni mówiąc: Panie, kiedy cię zobaczyliśmy zgłodniałego lub spragnionego, lub obcego, lub nagiego, lub chorego, lub w strażnicy i nie usłużyliśmy ci? Wtedy odpowie im mówiąc: Amen mówię wam, ile nie uczyniliście jednemu (z) tych najmniejszych, ani mi (nie) uczyniliście. I odejdą ci w karę wieczną, zaś sprawiedliwi w życie wieczne”. (Według Mateusza 25, 41 – 46)

„Kiedy zaś przyjdzie Syn Człowieka w chwale jego i wszyscy zwiastunowie z nim, wtedy usiądzie na tronie chwały jego. I zebrane zostaną przed nim wszystkie narody i oddzieli ich jednych od drugich jak pasterz oddziela owce od kozłów. I postawi owce po prawicy jego, zaś kozły po lewicy. Wtedy powie król tym po prawicy jego: Chodźcież, pobłogosławieni Ojca mego, odziedziczcie przygotowane wam królestwo od założenia świata. Zgłodniałem bowiem i daliście mi zjeść, zapragnąłem i napoiliście mnie, obcy byłem i przyjęliście mnie, nagi i odzialiście mnie, zachorowałem i nawiedziliście mnie, w strażnicy byłem i przyszliście do mnie. Wtedy odpowiedzą mu sprawiedliwi mówiąc: Panie, kiedy cię zobaczyliśmy zgłodniałego i nakarmiliśmy, lub spragnionego i napoiliśmy? Kiedy zaś cię zobaczyliśmy obcego i przyjęliśmy, lub nagiego i odzialiśmy? Kiedy zaś cię zobaczyliśmy chorującego lub w strażnicy i przyszliśmy do ciebie? I odpowiadając król powie im: Amen mówię wam, ile uczyniliście jednemu (z) tych braci mych najmniejszych, mnie uczyniliście”. (Według Mateusza 25, 31 – 40)

„Podszedłszy zaś i (ten co) jeden talent (który wziął), powiedział: Panie, poznawszy cię, że twardy jesteś człowiek, żnący, gdzie nie siałeś, i zbierający, skąd nie rozsypałeś. I bojąc się odszedłszy ukryłem talent twój w ziemi. Spójrz, masz twoje. Odpowiadając zaś pan jego rzekł mu: Zły sługo i gnuśny, wiedziałeś, że żnę, gdzie nie posiałem, i zbieram, skąd nie rozsypałem. Trzeba było ci więc złożyć srebrniki me bankierom i przyszedłszy ja dostałbym moje z odsetkiem. Zabierzcie więc od niego talent i dajcie mającemu dziesięć talentów. Bowiem mającemu każdemu będzie dane i zbywało będzie. Zaś nie mającemu i co ma zabrane zostanie mu. I nieużytecznego sługę wyrzućcie w ciemność zewnętrzną. Tam będzie płacz i zgrzyt zębów”. (Według Mateusza 25, 24 – 30)

„I podszedłszy (ten) pięć talentów (co wziął), przyniósł inne pięć talentów mówiąc: Panie, pięć talentów mi przekazałeś, spójrz, inne pięć talentów zyskałem. Rzekł mu pan jego: Dobrze, sługo dobry i wierny, w małych byłeś wierny, nad wieloma cię ustanowię. Wejdź do radości pana twego. Podszedłszy [zaś] i (ten co) dwa talenty, powiedział: Panie, dwa talenty mi przekazałeś: spójrz, inne dwa talenty zyskałem. Rzekł mu pan jego: Dobrze, sługo dobry i wierny, w małych byłeś wierny, nad wieloma cię ustanowię. Wejdź do radości pana twego”. (Według Mateusza 25, 20 – 23)

„Jak bowiem człowiek odjeżdżający zawołał swoje sługi i przekazał im, (co jest) jego. I temu dał pięć talentów, temu zaś dwa, temu zaś jeden, każdemu według własnych (możliwości), i odjechał. Zaraz wyruszywszy, (ten) pięć talentów (co wziął), zaczął działać nimi i zyskał inne pięć. Tak samo (ten co) dwa, zyskał inne dwa. Ten zaś jeden (co wziął), odszedłszy wykopał ziemię i ukrył srebro pana jego. Po zaś (dłuższym) czasie przychodzi pan sług owych i rozlicza rachunek z nimi”. (Według Mateusza 25, 14 – 19)

„Wtedy podniosły się wszystkie dziewice owe i uporządkowały lampy swoje. Zaś głupie rozsądnym powiedziały: Dajcie nam z oliwy waszej, bo lampy nasze gasną. Odpowiedziały zaś rozsądne mówiąc: Coby nie nie wystarczyło nam i wam, idźcie raczej do sprzedających i kupcie sobie. (Gdy odeszły) zaś (one) kupić, przyszedł pan młody i gotowe weszły z nim w wesele, i zamknięte zostały drzwi. Później zaś przychodzą i pozostałe dziewice mówiąc: Panie, panie, otwórz nam. On zaś odpowiadając rzekł: Amen mówię wam, nie znam was. Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny”. (Według Mateusza 25, 7 – 13)