„I odpowiadając Jezus znów rzekł w przykładach im mówiąc: Podobne stało się królestwo niebios człowiekowi, królowi, który uczynił wesele synowi jego. I wysłał sługi jego zaprosić zaproszonych na wesele , i nie chcieli przyjść. Znów wysłał inne sługi mówiąc: Powiedzcie zaproszonym: Oto obiad mój przygotowałem, byki me i tuczne zabite, i wszystko gotowe. Chodźcież na wesele”. (Według Mateusza 22, 1 – 4)

„Dla tego mówię wam, że zabrane zostanie od was królestwo Boga i dane zostanie narodowi czyniącemu owoce jego. [I (ten) (który upadł) na kamień ten, roztrzaskany zostanie; na którego zaś upadłby, na proch skruszy go.] I usłyszawszy arcykapłani i faryzeusze przykłady jego poznali, że o nich mówi. I szukając (jak) go chwycić, przestraszyli się tłumów, skoro za proroka go miały”. (Według Mateusza 21, 43 – 46)

„Mówią mu: Złych marnie wygubi ich i winnicę wynajmie innym rolnikom, którzy oddawać będą mu owoce w porach ich. Mówi im Jezus: Nigdy (nie) odczytaliście w Pismach: Kamień, który zdyskwalifikowali budujący, ten stał się głowicą narożnika. Przez Pana stało się to i jest godne podziwu w oczach naszych”. (Według Mateusza 21, 41 – 42)

„Znów wysłał inne sługi, liczniejszych (od) pierwszych, i uczynili im tak samo. Później zaś wysłał do nich syna jego mówiąc: Uszanują syna mego. Zaś rolnicy, zobaczywszy syna, rzekli w sobie: Ten jest dziedzicem. Chodźcież, zabijmy go i miejmy dziedzictwo jego. I wziąwszy go wyrzucili poza winnicę i zabili. Kiedy więc przyjdzie pan winnicy, co uczyni rolnikom owym?” (Według Mateusza 21, 36 – 40)

„Innego przykładu posłuchajcie. Człowiek był, pan domu, który zasadził winnicę i ogrodzeniem ją otoczył i wykopał w niej tłocznię i zbudował wieżę, i wynajął ją rolnikom, i odjechał. Kiedy zaś zbliżyła się pora owoców, wysłał sługi jego do rolników, wziąć owoce jego. I wziąwszy rolnicy sługi jego, tego pobili, tego zaś zabili, tego zaś obrzucili kamieniami”. (Według Mateusza 21, 33 – 35)

„Kto z (tych) dwóch uczynił wolę ojca? Mówią: Pierwszy. Mówi im Jezus: Amen mówię wam, że poborcy i prostytutki wyprzedzają was do królestwa Boga. Przyszedł bowiem Jan do was drogą sprawiedliwości i nie uwierzyliście mu. Zaś poborcy i prostytutki uwierzyli mu. Wy zaś zobaczywszy ani nie odczuliście żalu później, (by) uwierzyć mu”. (Według Mateusza 21, 31 – 32)

„Co zaś wam zdaje się? Człowiek miał synów dwóch. I podszedłszy do pierwszego rzekł: Synu, odejdź, dziś pracuj w winnicy. On zaś odpowiadając rzekł: Nie chcę, później zaś odczuwszy żal odszedł. Podszedłszy zaś (do) drugiego rzekł tak samo. On zaś odpowiadając rzekł: Ja, panie. I nie odszedł”. (Według Mateusza 21, 28 – 30)

„I (gdy przyszedł) (on) do świątyni, podeszli do niego nauczającego arcykapłani i starsi ludu mówiąc: Jaką władzą to czynisz? I kto ci dał władzę tę? Odpowiadając zaś Jezus rzekł im: Spytam was i ja (o) słowo jedno, które jeśli powiedzielibyście mi, i ja wam powiem, jaką władzą to czynię. Chrzest Jana skąd był? Z nieba czy z ludzi? Oni zaś rozważali wśród siebie mówiąc: Jeśli powiedzielibyśmy „Z nieba”, powie nam: Dla czego więc nie uwierzyliście mu? Jeśli zaś powiedzielibyśmy „Z ludzi”, boimy się tłumu, wszyscy bowiem jako proroka mają Jana. I odpowiadając Jezusowi rzekli: Nie wiemy. Rzekł im i on: Ani ja mówię wam, jaką władzą to czynię”. (Według Mateusza 21, 23 – 27)

„Rano zaś powracając do miasta zgłodniał. I zobaczywszy figę jedną przy drodze, przyszedł do niej i nic (nie) znalazł na niej jeśli nie liście jedynie. I mówi jej: (Niech) już nie z ciebie owoc stanie się na wieki. I uschła od razu figa. I zobaczywszy uczniowie zdziwili się mówiąc: Jak od razu uschła figa? Odpowiadając zaś Jezus rzekł im: Amen mówię wam: Jeśli mielibyście wiarę i nie zawahalibyście się, nie tylko to (z) figą uczynicie, ale i jeśli górze tej rzeklibyście: Unieś się i rzuć się w morze, stanie się. I wszystkie, (o) jakie prosilibyście w modlitwie wierząc, otrzymacie”. (Według Mateusza 21, 18 – 22)

„I wszedł Jezus do świątynni i wyrzucił wszystkich sprzedających i kupujących w świątyni, i stoły wymieniaczy poprzewracał i ławy sprzedających gołębie. I mówi im: Napisane jest: Dom mój domem modlitwy nazwany będzie, wy zaś go czynicie jaskinią rozbójników. I podeszli do niego ślepi i chromi w świątyni i uzdrowił ich. Zobaczywszy zaś arcykapłani i uczeni w piśmie dziwy, które uczynił, i chłopców krzyczących w świątyni i mówiących: Hosanna Synowi Dawida, oburzyli się. I powiedzieli mu: Słyszysz, co ci mówią? Zaś Jezus mówi im: Tak. Nigdy (nie) odczytaliście, że: Z ust niemowląt i ssących wydoskonaliłeś sobie pochwałę? I pozostawiwszy ich wyszedł poza miasto do Betanii i przenocował tam”. (Według Mateusza 21, 12 – 17)