„W ową porę usłyszał Herod tetrarcha słuch(y) (o) Jezusie, i powiedział sługom jego: Ten jest Jan Chrzciciel. On to podniósł się z martwych i dla tego dzieła mocy dokonują się (przez) niego. Bowiem Herod chwyciwszy Jana związał [go] i w strażnicy zatrzymał z powodu Herodiady, żony Filipa, brata jego. Mówił bowiem Jan mu: Nie jest dozwolone ci mieć ją. I chcąc go zabić bał się tłumu, bo (za) proroka go mieli. (Dla) urodzin zaś, (które się stały), Heroda, zatańczyła córka Herodiady na środku i przypodobała się Herodowi”. (Według Mateusza 14, 1 – 6)

„Czyż nie ten jest cieśli syn? Czyż nie matka jego nazywa się Mariam i bracia jego Jakub i Józef i Szymon i Juda? I siostry jego, czyż nie wszystkie przy nas są? Skąd więc temu to wszystko? I wiedzeni byli do obrazy (przez) niego. Zaś Jezus powiedział im: Nie jest prorok bez szacunku, jeśli nie w ojczyźnie i w domu jego. I nie uczynił tam dzieł mocy wielu z powodu niewiary ich”. (Według Mateusza 13, 55 – 58)

„Zrozumieliście to wszystko? Mówią mu: Tak. On zaś powiedział im: Dla tego każdy uczony w piśmie stawszy się uczniem królestwa niebios podobny jest człowiekowi panu domu, który wyciąga ze skarbca jego nowe i stare. I stało się kiedy skończył Jezus przykłady te, przeniósł się stamtąd. I przyszedłszy do ojczyzny jego, nauczał ich w synagodze ich, tak że (zdumiewali się) oni i (mówili): Skąd temu mądrość ta i moce?” (Według Mateusza 13, 51 – 54)

„Znowu podobne jest królestwo niebios sieci rzuconej w morze i ze wszystkich rodzajów gromadzącej, którą, kiedy została napełniona, wyciągnąwszy na brzeg i siadłszy, zebrali dobre do naczyń, zaś zepsute (na) zewnątrz rzucili. Tak będzie w spełnieniu się wieku: wyjdą zwiastunowie i oddzielą złych ze środka sprawiedliwych. I rzucą ich w piec ognia. Tam będzie płacz i zgrzyt zębów”. (Według Mateusza 13, 47 – 50)

„I rzucą ich w piec ognia. Tam będzie płacz i zgrzyt zębów. Wtedy sprawiedliwi zabłysną jak słońce w królestwie Ojca ich. Mający uszy niech słucha. Podobne jest królestwo niebios skarbowi ukrytemu w polu, który znalazłszy człowiek ukrył, i z radości jego odchodzi, i sprzedaje wszystko, ile ma, i kupuje pole owo. Znowu podobne jest królestwo niebios człowiekowi kupcowi szukającemu pięknych pereł. Znalazłszy zaś jedną wielkiej ceny perłę, odszedłszy sprzedał wszystko, ile miał, i kupił ją”. (Według Mateusza 13, 42 – 46)

„On zaś zacząwszy odpowiadać rzekł: Siejącym dobre nasienie jest Syn Człowieka. Zaś polem jest świat. Zaś dobrym nasieniem, tymi są synowie królestwa. Zaś chwastami są synowie Złego, zaś wrogiem, (co posiał) je, jest oszczerca. Zaś żniwem spełnienie się wieku jest, zaś żniwiarzami zwiastunowie są. Jak więc zbierane są chwasty i ogniem spalane są, tak będzie w spełnieniu się wieku. Wyśle Syn Człowieka zwiastunów jego i zbiorą z królestwa jego wszelkie przyczyny upadków i czyniących bezprawie”. (Według Mateusza 13, 37 – 41)

„Inny przykład powiedział im: Podobne jest królestwo niebios zaczynowi, który wziąwszy kobieta schowała w mąki pszennej miary trzy, aż do (kiedy) zakwasiło się całe. To wszystko powiedział Jezus w przykładach tłumom, i bez przykładów nic (nie) mówił im. Żeby wypełniło się, (co) zostało powiedziane przez proroka mówiącego: Otworzę w przykładach usta me, wyrzucę z siebie, (co jest) ukryte od założenia [świata]. Wtedy pozostawiwszy tłumy przyszedł do domu. I podeszli do niego uczniowie jego mówiąc: Wyjaśnij nam przykład chwastów pola”. (Według Mateusza 13, 33 – 36)

„Zostawcie razem rosnąć oba aż do żniwa. I w porze żniwa powiem żniwiarzom: Zbierzcie najpierw chwasty i zwiążcie je w wiązki do spalenia ich, zaś zboże zgromadźcie do składu mego. Inny przykład podał im mówiąc: Podobne jest królestwo niebios ziarnu gorczycy, które wziąwszy człowiek zasiał na polu jego. (Naj)mniejsze wprawdzie jest (ze) wszystkich nasion, kiedy jednak wzrośnie, większe (od) jarzyn jest i staje się drzewem, tak że (przychodzą) ptaki nieba i (gnieżdżą się) w gałęziach jego”. (Według Mateusza 13, 30 – 32)

„Inny przykład podał im mówiąc: Podobne stało się królestwo niebios człowiekowi siejącemu dobre nasienie na polu jego. Przy zaś spaniu ludzi, przyszedł jego wróg i dosiał chwasty po środku zboża i odszedł. Kiedy zaś zakiełkowało źdźbło i owoc uczyniło, wtedy pojawiły się i chwasty. Podszedłszy zaś niewolnicy pana domu powiedzieli mu: Panie, czyż nie dobre nasienie posiałeś na twoim polu? Skąd więc ma chwasty? On zaś rzekł im: Wrogi człowiek to uczynił. Zaś niewolnicy mówią mu: Chcesz więc odszedłszy zebralibyśmy je? On zaś rzecze: Nie, coby nie zbierając chwasty (nie) wykorzeniliście razem (z) nimi zboża”. (Według Mateusza 13, 24 – 29)

„Wy więc posłuchajcie przykładu (o) siejącym. (Gdy ktokolwiek) (słucha) słowa (o) królestwie i nie (rozumie), przychodzi Zły i porywa (co) zasiane w sercu jego. Ten jest obok drogi posiany. Zaś na skaliste posiany, ten jest słowa słuchający i zaraz z radością biorący je. Nie ma zaś korzenia w sobie, ale niestały jest, (jeśli stałby się) zaś ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz potyka się. Zaś w ciernie posiany, ten jest słowa słuchający, a troska wieku i zwodzenie bogactwa zadusza słowo i bezowocne staje się. Zaś na dobrą ziemię posiany, ten jest słowa słuchający i rozumiejący, który właśnie owoc przynosi i czyni, ten sto, ten zaś sześćdziesiąt, ten zaś trzydzieści”. (Według Mateusza 13, 18 – 23)