„Uczyniłem widocznym twe imię ludziom, których dałeś mi ze świata. Twoi byli i mi ich dałeś, i słowo twe ustrzegli. Teraz poznali, że wszystko, ile dałeś mi, od ciebie jest. Bo słowa, które dałeś mi, dałem im, i oni wzięli i poznali prawdziwie, że od ciebie wyszedłem, i uwierzyli, że ty mnie wysłałeś. Ja co do nich proszę. Nie co do świata proszę, ale co do których dałeś mi, bo twoi są, i moje wszystko twoje jest i twoje moje, i jestem wsławiony w nich”. (Według Jana 17, 6 – 10)

Na słowo Jezusa zmienia się rzeczywistość Mk 3, 5 „Wtedy spojrzawszy wkoło po wszystkich z gniewem, zasmucony z powodu zatwardziałości ich serca, rzekł do człowieka: Wyciągnij rękę! Wyciągnął, i ręka jego stała się znów zdrowa”.

„Przecież Pan, twój Bóg, który ci błogosławił w pracach twych rąk, opiekuje się twoją wędrówką po tej wielkiej pustyni. Oto czterdzieści lat Pan, twój Bóg, jest z tobą, i niczego ci nie brakowało». 8 Odeszliśmy więc od braci naszych, synów Ezawa, mieszkających w Seirze, przez Arabę, Elat i Esjon-Geber. Zawróciliśmy i wyruszyliśmy w kierunku pustyni Moabu. 9 Wtedy rzekł do mnie Pan: «Nie napadaj na Moabitów, nie podejmuj z nimi wojny, bo nie oddam ci nic z ich ziemi na własność, gdyż synom Lota dałem na własność Ar. 10 - Poprzednio mieszkali w niej Emici, naród wielki, liczny i wysoki jak Anakici. 11 Zaliczano ich do Refaitów, jak i Anakitów. Lecz Moabici nazywają ich Emitami”.

„Ale kiedy przyjęcie czyniłbyś, zapraszaj biednych, okaleczonych, chromych, ślepych. I szczęśliwy będziesz, bo nie mają, (by) w zamian oddać ci, w zamian oddane będzie bowiem ci w (martwych)wstaniu sprawiedliwych. Usłyszawszy zaś ktoś (ze) wpółleżących  to, powiedział mu: Szczęśliwy, kto jadł będzie chleb w królestwie Boga. On zaś powiedział mu: Człowiek pewien czynił wieczerzę wielką i zaprosił licznych. I wysłał sługę jego godziną wieczerzy, (by) powiedzieć zaproszonym: Przychodźcie, bo już gotowe jest”. (Według Łukasza 14, 13 – 17)

Jezus zmusza swoich słuchaczy do zastanowienia się przez zadawanie pytań Mk 3, 4 „A do nich powiedział: Co wolno w szabat: uczynić coś dobrego czy coś złego? Życie ocalić czy zabić? Lecz oni milczeli”.

„Wtedy zawracając, ruszyliśmy przez pustynię w kierunku Morza Czerwonego, jak mi powiedział Pan. Przez długi czas okrążaliśmy góry Seir. 2 I Pan mi powiedział: 3 «Dosyć tego krążenia w tych górach. Zwróćcie się na północ. 4 Lecz daj polecenie ludowi: Przejdziecie przez posiadłość braci waszych, synów Ezawa, mieszkających w Seirze. Oni się was lękają, lecz strzeżcie się bardzo. 5 Nie zaczepiajcie ich, gdyż nie dam wam nic z ich ziemi, nawet tyle, co stopa zakryje, bo Ezawowi dałem na własność góry Seir. 6 Pokarm do jedzenia kupujcie od nich za pieniądze! Nawet wodę do picia nabywajcie od nich za zapłatą!”

„Mówią mu uczniowie [jego]: Jeśli tak(a) jest odpowiedzialność człowieka z żoną, nie pożyteczne jest ożenić się. On zaś powiedział im: Nie wszyscy idą (za) słowem [tym], ale którym jest dane. Są bowiem eunuchowie, którzy z brzucha matki narodzili się tak, i są eunuchowie, którzy eunuchami zostali przez ludzi, i są eunuchowie, którzy eunuchami zrobili sami siebie z powodu królestwa niebios. Mogący iść (za tym) niech idzie”. (Według Mateusza 19, 10 – 12)

Jezus wykonuje symboliczne czynności, aby zawsze pokazać coś więcej Mk 3, 3 „On zaś rzekł do człowieka, który miał uschłą rękę: Stań tu na środku!”

„A wy obróćcie się i idźcie przez pustynię w kierunku Morza Czerwonego». 41 Odpowiedzieliście mi: «Zgrzeszyliśmy przeciw Panu, pójdziemy i będziemy walczyć, jak nam rozkazał Pan, nasz Bóg». I każdy z was przypasał sobie broń, bo uznaliście za łatwe wejście na góry. 42 I rzekł Pan do mnie: «Powiedz im: Nie chodźcie, nie walczcie, gdyż nie jestem wśród was, byście nie byli rozgromieni przez wrogów». 43 Ostrzegałem was, lecz nie chcieliście słuchać, wzgardziliście nakazem Pana, ruszyliście, poszliście w góry. 44 Wyszli naprzeciw wam Amoryci, mieszkający w tych górach, gonili was, jak to czynią pszczoły, i pobili was w Seirze aż do Chorma. 45 Wróciliście i płakaliście przed Panem, a nie wysłuchał Pan waszego wołania i nie zwrócił na was uwagi. 46 Zatrzymaliście się w Kadesz na wiele dni - na cały czas waszego pobytu”.

„To powiedział Jezus, i podniósłszy oczy jego ku niebu rzekł: Ojcze, nadeszła godzina. Wsław twego Syna, aby Syn wsławił ciebie, jako dałeś mu władzę (nad) wszelkim ciałem, aby wszystkiemu, co dałeś mu, dał im życie wieczne. To zaś jest wieczne życie, aby poznawali ciebie, jedynego prawdziwego Boga i którego wysłałeś, Jezusa Pomazańca. Ja cię wsławiłem na ziemi, dzieło wypełniwszy, które dałeś mi, aby uczyniłem. I teraz wsław mnie ty, Ojcze, u ciebie chwałą, którą miałem, przed (tym jak) świat (był), u ciebie”. (Według Jana 17, 1 – 5)