Surowe Słowo - czyli fragmenty Pisma Św. interlinearnego (2612)

„Surowe” Słowo, czyli fragment Pisma Świętego interlinearnego – godz. 15:00

Zaznaczając w swojej aplikacji ten dział, codziennie o godz. 15:00, otrzymasz fragment Słowa Bożego w oryginalnym - surowym tłumaczeniu z języka greckiego.

np. „Na początku było Słowo, i Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono (to) było na początku u Boga. Wszystko przez nie stało się i bez niego (nie) stało się ani jedno. Które stało się w nim, życie(m) było, i życie było światłem ludzi. I światło w ciemności ukazuje się i ciemność go nie opanowała”. (Według Jana 1, 1 – 5)

„I Zachariasz, ojciec jego, napełniony został Duchem Świętym i prorokował mówiąc: Błogosławiony Pan Bóg Izraela, bo wejrzał i uczynił wykup ludowi jego, i podniósł róg wybawienia nam w domu Dawida sługi jego, jako powiedział przez usta świętych od wieku proroków jego, wybawienie od wrogów naszych i z ręki wszystkich nienawidzących nas”. (Według Łukasza 1, 67 – 71)

„I usłyszawszy Jezus mówi im, [że]: Nie potrzebę mają silni lekarza, ale źle mający się; nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników. I byli uczniowie Jana i faryzeusze poszczący. I przychodzą i mówią mu: Dla czego uczniowie Jana i uczniowie faryzeuszów poszczą, zaś twoi uczniowie nie poszczą? I powiedział im Jezus: (Przecież) nie mogą synowie komnaty weselnej w tym (czasie gdy) pan młody z nimi jest, pościć? Ile czasu mają pana młodego z nimi, nie mogą pościć”. (Według Marka 2, 17 – 19)

 „Już zaś siekiera do korzenia drzew przylega. Każde więc drzewo nie czyniące owocu pięknego wycięte zostaje i w ogień wrzucane zostaje. Ja was zanurzam w wodzie ku zmianie myślenia. Zaś za mną przychodzący silniejszy (ode) mnie jest, którego nie jestem wart sandały unieść. On was zanurzy w Duchu Świętym i ogniu”. (Według Mateusza 3, 10 – 11)

„Jak zaś spróbował mistrz ceremonii wody winem stałej się, i nie wiedział skąd jest, zaś słudzy wiedzieli, (ci) (którzy zaczerpnęli) wodę, woła pana młodego mistrz ceremonii i mówi mu: Każdy człowiek najpierw dobre wino kładzie, i kiedy staną się pijani, gorsze. Ty ustrzegłeś dobre wino aż do teraz”. (Według Jana 2, 9 – 10)

„I stał się na wszystkich strach (tych) sąsiadujących ich i w całej górzystej (okolicy) Judei rozpowiadane były wszystkie rzeczy te. I składali sobie wszyscy, (którzy usłyszeli), w sercu ich, mówiąc: Czym zatem dziecko to będzie? I bowiem ręka Pana była z nim”. (Według Łukasza 1, 65 – 66)

„I staje się (że leżał przy stole) on w domu jego, i liczni poborcy i grzesznicy leżeli (przy stole) razem z Jezusem i uczniami jego; byli bowiem liczni i towarzyszyli mu. I uczeni w piśmie (z) faryzeuszów zobaczywszy, że je z grzesznikami i poborcami, mówili uczniom jego: Po co z poborcami i grzesznikami je?” (Według Marka 2, 15 – 16)

„Zobaczywszy zaś licznych (z) faryzeuszów i saduceuszów przychodzących do chrztu jego, powiedział im: Płody żmij, kto pokazał wam, (jak) uciec od mającego przyjść gniewu? Uczyńcie więc owoc godny zmiany myślenia i nie uznajcie za słuszne mówić w sobie: Ojca mamy Abrahama, mówię bowiem wam, że może Bóg z kamieni tych podnieść dzieci Abrahamowi”. (Według Mateusza 3, 7 – 9)

„Były zaś tam kamienne stągwie, sześć, na oczyszczanie się Judejczyków położone, mające miejsce na miary dwie lub trzy. Mówi im Jezus: Napełnijcie stągwie wodą. I napełnili je aż do góry. I mówi im: Zaczerpnijcie teraz i nieście mistrzowi ceremonii. Oni zaś zanieśli”. (Według Jana 2, 6 – 8)

 „I powiedzieli do niej, że: Nikt (nie) jest z rodziny twej, który nazywa się imieniem tym. Znaki dawali zaś ojcu jego (o) to, jak chciałby, (by nazywane było) ono. I poprosiwszy tabliczkę napisał (tak): Jan jest imię jego. I zdziwili się wszyscy. Otwarte zostały zaś usta jego od razu i język jego, i mówił błogosławiąc Boga”. (Według Łukasza 1, 61 – 64)

„I podniósł się, i zaraz zabrawszy matę wyszedł wobec wszystkich, tak że (zdumiewali się) wszyscy i (chwalili) Boga mówiąc, że: Tak nigdy (nie) zobaczyliśmy. I wyszedł znowu obok morza; i cały tłum przychodził do niego, i nauczał ich. I przechodząc zobaczył Lewiego, (tego co) Alfeusza, siedzącego na cle, i mówi mu: Towarzysz mi. I wstawszy zaczął towarzyszyć mu”. (Według Marka 2, 12 – 14)

Top