„Zaś czyniący prawdę przychodzi do światła, aby stały się widoczne jego czyny, że w Bogu (są) zdziałane. Po tym przyszedł Jezus i uczniowie jego do Judei ziemi, i tam przebywał z nimi i zanurzał. Był zaś i Jan zanurzający w Ainon blisko Salem, bo wody liczne były tam, i przybywali i byli zanurzani. Jeszcze nie bowiem był wrzucony do strażnicy Jan. Stała się więc dysputa od uczniów Jana z Judejczykiem o oczyszczaniu (się)”. (Według Jana 3, 21 – 25)

„I oto człowiek był w Jeruzalem, któremu imię Symeon, i człowiek ten sprawiedliwy i pobożny, wyczekujący pociechy Izraela, i Duch był Święty na nim. I było mu podane w wyroczni przez Ducha Świętego nie ujrzeć śmierci, zanim [niż] by ujrzał Pomazańca Pana”. (Według Łukasza 2, 25 – 26)

„I jeśli Szatan powstał przeciw sobie i został podzielony, nie może stać, ale koniec ma. Ale nie może nikt w dom siłacza wszedłszy rzeczy jego złupić, jeżeli nie najpierw tego siłacza związałby, i wtedy dom jego złupi. Amen mówię wam, że wszystko zostanie odpuszczone synom ludzi, zgrzeszenia i bluźnierstwa, ile by zbluźnili. Który zaś zbluźniłby względem Ducha Świętego nie ma odpuszczenia na wiek, ale winien jest wiecznego zgrzeszenia bo mówili: Ducha nieczystego ma”. (Według Marka 3, 26 – 30)

„I poszedł słuch (o nim) na całą Syrię. I zaczęli przynosić mu wszystkich źle się mających, rozmaitymi chorobami i męczarniami objętych [i] opętanych i epileptyków i paralityków, i uzdrowił ich. I zaczęły towarzyszyć mu tłumy liczne z Galilei i Dekapolu i Jerozolimy i Judei i zza Jordanu. Zobaczywszy zaś tłumy wszedł na górę; i (gdy siadł) on podeszli ku niemu uczniowie jego”. (Według Mateusza 4, 24 – 5, 1)

„Wierzący w niego nie jest sądzony; zaś nie wierzący już osądzony został, bo nie uwierzył w imię jednorodzonego Syna Boga. To zaś jest sąd, że światło przyszło na świat i umiłowali ludzie raczej ciemność niż światło, był(y) bowiem ich złymi czyny. Każdy bowiem bezwartościowe robiący nienawidzi światła i nie przychodzi do światła, aby nie ujawnione zostały czyny jego”. (Według Jana 3, 18 – 20)

„I kiedy wypełniły się dni oczyszczenia ich według prawa Mojżesza, zanieśli go do Jerozolimy (by) postawić przy Panu, jako jest napisane w Prawie Pana, że: Wszelkie męskie, otwierające łono, święte (dla) Pana nazwane będzie. I (aby) dać ofiarę według (tego co) powiedziane w Prawie Pana, parę turkawek lub dwa pisklęta gołębi”. (Według Łukasza 2, 22 – 24)

„I uczeni w piśmie, (ci) z Jerozolimy zeszedłszy mówili, że Belzebuba ma i że przez przywódcę demonów wyrzuca demony. I przywoławszy do siebie ich w przykładach mówił im: Jak może Szatan Szatana wyrzucać? I jeżeli królestwo (przeciw) sobie zostałoby podzielone, nie może ostać się królestwo owo. I jeżeli dom (przeciw) sobie zostałby podzielony, nie będzie mógł dom ów ostać się”. (Według Marka 3, 22 – 25)

„I przeszedłszy dalej stamtąd zobaczył innych dwóch braci, Jakuba (tego) Zebedeusza i Jana brata jego, w łodzi z Zebedeuszem ojcem ich naprawiających sieci ich; i powołał ich. Oni zaś zaraz opuściwszy łódź i ojca ich zaczęli towarzyszyć mu. I obchodził całą Galileę, nauczając w synagogach ich i głosząc dobrą nowinę królestwa, i uzdrawiając każdą chorobę i każdą niemoc wśród ludu”. (Według Mateusza 4, 21 – 23)

„I jako Mojżesz wywyższył węża na pustkowiu, tak wywyższonym zostać trzeba Synowi Człowieka, aby każdy wierzący w niego miał życie wieczne. Tak bowiem umiłował Bóg świat, że Syna jednorodzonego dał, aby każdy wierzący w niego nie zginął, ale miał życie wieczne. Nie bowiem wysłał Bóg Syna na świat, aby osądził świat, ale aby wybawiony został świat przez niego”. (Według Jana 3, 14 – 17)

„I wrócili pasterze oddawszy chwałę i wielbiąc Boga za wszystko, co usłyszeli i zobaczyli, jako zostało powiedziane do nich. I kiedy wypełniły się dni, osiem, (by) obrzezać go, i nazwane zostało imię jego Jezus, nazwane przez zwiastuna przed poczęciem jego w łonie”. (Według Łukasza 2, 20 – 21)