„Niewolnicy, bądźcie posłuszni (tym) według ciała panom, z bojaźnią i drżeniem w prostocie serca waszego jak Pomazańcowi, nie w służbie dla oka jak przypochlebiającym się ludziom, ale jak niewolnicy Pomazańca czyniący wolę Boga z duszy, z życzliwością służący, jak Panu i nie ludziom, wiedzący, że każdy, jeśli coś uczyni dobrego, to dostanie od Pana, czy to niewolnik, czy to wolny. I panowie, (to) samo czyńcie względem nich, porzucając groźbę, wiedząc, że i ich, i wasz Pan jest w niebiosach, i branie według twarzy nie jest u Niego”. (Do Efezjan 6, 5 – 9)

„Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom waszym w Panu, to bowiem jest sprawiedliwe. Okazuj szacunek ojcu twemu i matce, to jest przykazanie pierwsze w obietnicy, aby dobrze ci stałoby się i będziesz długowieczny na ziemi. I ojcowie, nie doprowadzajcie do gniewu dzieci waszych, ale wychowujcie je w karceniu i wkładaniu do rozumu Pana”. (Do Efezjan 6, 1 – 4)

„Tak powinni [i] mężowie miłować swoje kobiety jak swoje ciała. Miłujący swoją kobietę siebie samego miłuje, nikt bowiem kiedykolwiek swoje ciało znienawidził, ale wykarmia i pielęgnuje je, jak i Pomazaniec (społeczność) wywołanych, bo członkami jesteśmy Ciała Jego. Za to pozostawi człowiek ojca i matkę i dołączy się do kobiety jego. I będą oboje ku ciału jednemu. Tajemnica to wielka jest, ja zaś mówię względem Pomazańca i względem (społeczności) wywołanych. Jednakże i wy, (ci) pojedynczo, każdy swoją kobietę tak niech miłuje jak siebie samego, zaś kobieta aby bałaby się męża”. (Do Efezjan 5, 28 – 33) 

„Mężowie, miłujcie kobiety, tak jak i Pomazaniec umiłował (społeczność) wywołanych i siebie samego wydał za nią, aby ją uświęciłby, oczyściwszy kąpielą wody w słowie, aby postawiłby przy On sobie samym (jako) dostojną (społeczność) wywołanych nie mającą plamy, lub zmarszczki, lub coś (z) takich, ale aby byłaby święta i niewinna”. (Do Efezjan 5, 25 – 27)

„Kobiety własnym mężom jak Panu, bo mąż jest głową kobiety jak i Pomazaniec głową (społeczności) wywołanych, On Zbawiciel Ciała. Ale jak (społeczność) wywołanych podporządkowuje się Pomazańcowi, tak i kobiety mężom we wszystkim”. (Do Efezjan 5, 22 – 24) 

„Patrzcie więc dokładnie, jak postępujecie, nie jak niemądrzy, ale jak mądrzy, wykupując okazję, bo dni niegodziwe są. Przez to nie stawajcie się nierozsądni, ale rozumiejcie, co wolą Pana. I nie upijajcie się winem, w którym jest rozwiązłość, ale dawajcie się napełniać w Duchu, mówiąc sobie samym [w] śpiewach, i hymnach, i pieśniach duchowych, nucąc i śpiewając sercem waszym Panu, dziękując każdej chwili za wszystko w imieniu Pana naszego Jezusa Pomazańca Bogu i Ojcu, podporządkowując się jedni drugim w bojaźni Pomazańca”. (Do Efezjan 5, 15 – 21) 

„Nikt was niech nie zwodzi pustymi słowami, z powodu tych bowiem przychodzi gniew Boga na synów nieuległości. Nie więc stawajcie się współuczestniczącymi z nimi; byliście bowiem niegdyś ciemnością, teraz zaś światłem w Panu; jako dzieci światła postępujcie bo owoc światła w każdej dobroci, i sprawiedliwości, i prawdzie aprobując co jest bardzo podobające się Panu; i nie bądźcie współuczestnikami dziełom bezowocnym ciemności, bardziej zaś i zawstydzajcie, bo skrycie stające się przez nich haniebne jest i nazywać; zaś wszystkie (jako) zawstydzane przez światło czynią się widocznymi, wszystko bowiem czyniące się widocznym światłem jest. Dlatego mówi: Budź się, śpiący, i wstań z martwych, i zabłyśnie ci Pomazaniec”. (Do Efezjan 5, 6 – 14) 

„Nierząd zaś i nieczystość każda lub zachłanność ani niech będzie wymieniana wśród was, tak jak przystoi świętym, i haniebność, i głupie mówienie lub błaznowanie, które nie są stosowne, ale bardziej bycie miłym. To bowiem wiedzcie pojmując, że każdy nierządny, lub nieczysty, lub zachłanny, to jest bałwochwalca, nie ma dziedziczenia w królestwie Pomazańca i Boga”. (Do Efezjan 5, 3 – 5)

„Stawajcie się [zaś] ku jedni drugim łagodni, miłosierni, darowując sobie samym, tak jak i Bóg w Pomazańcu darował wam. Stawajcie się więc naśladowcami Boga, jak dzieci umiłowane, i postępujcie w miłości, tak jak i Pomazaniec umiłował nas i wydał siebie samego za nas (jako) dar i ofiarę Bogu na woń aromatu”. (Do Efezjan 4, 32 – 5, 2) 

„I nie smućcie Ducha Świętego Boga, w którym zostaliście opieczętowani na dzień odkupienia. Każda gorzkość, i rozdrażnienie, i gniew, i wrzask, i krzywdzące mówienie niech zostanie usunięte od was razem z każdą złością”. (Do Efezjan 4, 30 – 31)