„I teraz, dzieci, pozostawajcie w nim, aby, gdy uczyni się widocznym, mieliśmy śmiałość i nie doznaliśmy zawstydzenia od niego (przy) przybyciu jego. Jeśli wiedzielibyście, że sprawiedliwy jest, poznajcie, że i każdy czyniący sprawiedliwość z niego zrodzony jest”. (Jana I 2, 28 – 29)

„To napisałem wam o zwodzących was. I wy, namaszczenie, które wzięliście od niego, pozostaje w was i nie potrzebę macie, aby ktoś nauczał was; ale jak jego namaszczenie naucza was co do wszystkich (spraw), i prawdzie jest i nie jest kłamstwem; i jako nauczył was, pozostawajcie w nim”. (Jana I 2, 26 – 27)

„Kto jest kłamcą, jeśli nie wypierający się: Jezus nie jest Pomazańcem? Ten jest przeciwnik Pomazańca, wypierający się Ojca i Syna. Każdy wypierający się Syna, ani Ojca (nie) ma. Uznający Syna i Ojca ma. Wy, co usłyszeliście od początku, w was niech pozostaje. Jeśli w was pozostanie, co od początku usłyszeliście, i wy w Synu i w Ojcu zostaniecie. I ta (oto) jest obietnica, którą on sam obiecał nam, życie wieczne”. (Jana I 2, 22 – 25)

„Dzieci, ostatnia godzina jest, i jako usłyszeliście, że przeciwnik Pomazańca przychodzi, i teraz przeciwnicy Pomazańca liczni stali się. Stąd poznajemy, że ostatnia godzina jest. Z nas wyszli, ale nie byli z nas. Gdyby bowiem z nas byli, pozostaliby z nami. Ale żeby stało się widoczne, że nie są wszyscy z nas. I wy namaszczenie macie od Świętego i znacie wszyscy. Nie napisałem wam, że nie znacie prawdy, ale że znacie ją, i że wszelkie kłamstwo z prawdy nie jest”. (Jana I 2, 18 – 21)

„Piszę wam, dzieci, że odpuszczone są wam grzechy z powodu imienia jego. Piszę wam, ojcowie, że poznaliście (tego co) od początku. Piszę wam, młodzieńcy, że zwyciężyliście złego. Napisałem wam, dzieci, że poznaliście Ojca. Napisałem wam, ojcowie, że poznaliście (tego co) od początku. Napisałem wam, młodzieńcy, że silni jesteście i słowo Boga w was pozostaje i zwyciężyliście złego. Nie miłujcie świata ani (tego co) w świecie. Jeśli ktoś miłuje świat, nie jest miłość Ojca w nim. Bo wszystko, (to) w świecie: pożądanie ciała, i pożądanie oczu, i samochwalstwo (tego) życia, nie jest z Ojca, ale ze świata jest. I świat przemija, i pożądanie jego, zaś czyniący wolę Boga pozostaje na wiek”. (Jana I 2, 12 – 17)

„Umiłowani, nie przykazanie nowe piszę wam, ale przykazanie stare, które macie od początku. Przykazaniem starym jest słowo, które usłyszeliście. Zarazem przykazanie nowe piszę wam, które jest prawdziwe w nim i w was, że ciemność przemija i światło prawdziwe już ukazuje się. Mówiący, w świetle (że jest), a brata jego nienawidzący, w ciemności jest aż do teraz. Miłujący brata jego w świetle pozostaje i potknięcie w nim nie jest. Zaś nienawidzący brata jego w ciemności jest i w ciemności chodzi, i nie wie, gdzie idzie, bo ciemność oślepiła oczy jego”. (Jana I 2, 7 – 11)

„Dzieci me, to piszę wam, aby nie zgrzeszyliście. I jeśli kto zgrzeszyłby, orędownika mamy przy Ojcu, Jezusa Pomazańca sprawiedliwego. I on przebłaganiem jest za grzechy nasze, nie za nasze zaś jedynie, ale i za całego świata. I (po) tym poznajemy, że poznaliśmy go, jeśli przykazania jego strzeżemy. Mówiący, że: Poznałem go, i przykazań jego nie strzegący, kłamcą jest i w nim prawda nie jest. Który zaś strzegłby jego słowa, prawdziwie w tym miłość Boga doskonała się staje. (Po) tym poznajemy, że w nim jesteśmy. Mówiący, w nim (że) (trwa), winien, jako on chodził, i sam [tak] chodzić”. (Jana I 2, 1 – 6)

„I jest ta (oto) wieść, którą usłyszeliśmy od niego i oznajmiamy wam, że Bóg światłem jest i ciemność w nim nie jest żadna. Jeśli rzeklibyśmy, że wspólnotę mamy z nim i w ciemności chodzilibyśmy, kłamiemy i nie czynimy prawdy. Jeśli zaś w świetle chodzilibyśmy, jak on jest w świetle, wspólnotę mamy ze sobą nawzajem i krew Jezusa, Syna jego, oczyszcza nas od wszelkiego grzechu. Jeśli rzeklibyśmy, że grzechu nie mamy, siebie samych zwodzimy i prawda nie jest w nas. Jeśli wyznawalibyśmy grzechy nasze, wierny jest i sprawiedliwy, (tak że) odpuści nam grzechy i oczyści nas ze wszelkiej niesprawiedliwości. Jeśli rzeklibyśmy, że nie zgrzeszyliśmy, kłamcą czynimy go i słowo jego nie jest w nas”. (Jana I 1, 5 – 10)

„Co było od początku, co usłyszeliśmy, co zobaczyliśmy oczyma naszymi, co ujrzeliśmy i ręce nasze obmacały, o Słowie życia; i życie uczyniło się widocznym, i zobaczyliśmy i zaświadczamy i oznajmiamy wam życie wieczne, które było przy Ojcu i uczyniło się widocznym nam; co zobaczyliśmy i usłyszeliśmy, oznajmiamy i wam, aby i wy wspólnotę mieliście z nami. I wspólnota zaś nasza z Ojcem i z Synem jego, Jezusem Pomazańcem. I to piszemy my, aby radość nasza była wypełniona”. (Jana I 1, 1 – 4)

„Dlatego, umiłowani, tych oczekując, postarajcie się, (by) niesplamionymi i nienagannymi przez Niego zostać znalezieni w pokoju, i (tę) Pana naszego wielkoduszność (za) zbawienie uznawajcie, tak jak i umiłowany nasz brat Paweł, według danej mu mądrości napisał wam, jak i we wszystkich listach, mówiąc w nich o tym, w których są w pomyśleniu trudne pewne, które (ci) nieuki i nie postawieni mocno przekręcają, jak i pozostałe pisma, na własną ich zgubę. Wy więc, umiłowani, wcześniej poznając strzeżcie się, aby nie (tym) występnych łudzeniem razem odprowadzeni wypadlibyście ze swojego mocnego postawienia, wzrastajcie zaś w łasce i poznaniu Pana naszego i Zbawiciela, Jezusa Pomazańca. Jemu chwała i teraz, i na dzień wieku. [Amen.]” (Piotra II 3, 14 – 18)