„W tym weselcie się, mało teraz, jeśli potrzebne [jest], zasmuceni w rozmaitych doświadczeniach, aby wypróbowanie waszej wiary, o wiele więcej szacowne (od) złota ginącego, przez ogień zaś próbowanego, zostałoby znalezione na pochwałę, i chwałę, i szacunek podczas objawienia się Jezusa Pomazańca. Jego nie zobaczywszy miłujecie, względem którego teraz nie widząc, wierząc zaś, weselcie się radością niewypowiedzialną i otoczoną chwałą, dostając (ten) wynik wiary [waszej]: zbawienie dusz”. (Piotra I 1, 6 – 9)

„Piotr, wysłannik Jezusa Pomazańca, wybranym obcokrajowcom rozproszenia Pontu, Galacji, Kapadocji, Azji i Bitynii, według wcześniejszego poznania Boga Ojca, w uświęceniu Ducha, ku posłuszeństwu i pokropieniu krwi Jezusa Pomazańca: łaska wam i pokój oby został pomnożony. Wysławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Pomazańca, (Ten) według wielkiej Jego litości (który ponownie zrodził) nas ku nadziei żyjącej przez postanie Jezusa Pomazańca z martwych, ku dziedziczeniu niezniszczalnemu i nieskalanemu, i niewygasającemu, ustrzeżonemu w niebiosach względem was, (tych) w mocy Boga pilnowanych z powodu wiary względem zbawienia, gotowego (by) zostać objawionym w porze ostatniej”. (Piotra I 1, 1 – 5)

„Wyznawajcie sobie więc jedni drugim grzechy i módlcie się za jedni drugich, żeby zostalibyście uleczeni. Wielce jest silne błaganie sprawiedliwego działane. Eliasz człowiekiem był mającym podobne doznania (do) nas, i modlitwą pomodlił się, (by) nie spaść deszcz, i nie spadł deszcz na ziemię (przez) lata trzy i miesięcy sześć; i znowu pomodlił się, i niebo deszcz dało, i ziemia zrodziła owoc jej. Bracia moi, jeśli ktoś wśród was zbłąkałby się od prawdy i zawróciłby ktoś go, niech wie, że (ten), (który zawrócił) grzesznika z błąkania się (od) drogi jego, zbawi duszę jego od śmierci i zasłoni mnogość grzechów”. (Jakuba 5, 16 – 20)

„Przede wszystkim zaś, bracia moi, nie przysięgajcie, ani (na) niebo, ani (na) ziemię, ani (na) inną jakąś przysięgę; niech będzie zaś wasze Tak tak, i Nie nie, aby nie pod osądzenie podpadlibyście. Cierpi zło ktoś wśród was? Niech się modli; jest dobrej myśli ktoś? Niech śpiewa. Choruje ktoś wśród was? Niech przywoła do siebie starszych (społeczności) wywołanych i niech się pomodlą nad nim, namaściwszy [go] oliwą w imieniu Pana; i modlitwa wiary zbawi (tego) będącego nękanym, i podniesie go Pan; i jeśli grzechy byłby uczyniwszy, zostanie odrzucone mu”. (Jakuba 5, 12 – 15)

„Stańcie się wielkoduszni więc, bracia, aż do przybycia Pana. Oto rolnik czeka na szacowny owoc ziemi, będąc wielkodusznym w nim, aż otrzyma wczesny i późny. Stańcie się wielkoduszni i wy, postawcie mocno serca wasze, bo przybycie Pana zbliżyło się. Nie wzdychajcie, bracia, przeciw jedni drugim, aby nie zostalibyście osądzeni; oto Sędzia przed podwojami stanął. (Jako) przykład weźcie, bracia, ścierpienia zła i wielkoduszności proroków, którzy powiedzieli w imieniu Pana. Oto uważamy za szczęśliwych (tych), (którzy zostali wytrwali); (o) wytrwałości Joba usłyszeliście i koniec Pana zobaczyliście, że wielce serdeczny jest Pan i litościwy”. (Jakuba 5, 7 – 11)

„Hejże, teraz bogaci, zapłaczcie wołając o lo lo z powodu udręk waszych, (tych) przychodzących. Bogactwo wasze zgniło i szaty wasze zjedzonymi przez mole stały się, złoto wasze i srebro jest przeżarte rdzą, i rdza ich na świadectwo wam będzie i zje ciała wasze jak ogień; zgromadziliście skarb w ostatnich dniach. Oto zapłata pracowników, (tych), (którzy skosili) pola wasze, (ta) odmówiona przez was, krzyczy, i wołania (tych), (którzy zżęli), do uszu Pana Zastępów weszły. Zaczęliście żyć rozpustnie na ziemi i otoczyliście się zbytkiem, wykarmiliście serca wasze w dniu zabicia. Zasądziliście, zabiliście sprawiedliwego. Nie przeciwstawia się wam”. (Jakuba 5, 1 – 6)

„Nie szkalujcie jedni drugich, bracia; szkalujący brata lub sądzący brata jego szkaluje Prawo i sądzi Prawo; jeśli zaś Prawo sądzisz, nie jesteś czyniącym Prawo, ale sędzią. Jeden jest prawodawca i sędzia, (Ten) mogący zbawić i zgubić; ty zaś kim jesteś, sądząc (tego) tuż obok? Hejże, teraz mówiący: Dzisiaj lub jutro pojedziemy do tego miasta i uczynimy tam rok, i zahandlujemy, i zyskamy; którzy nie wiecie (o tym) (tego) jutro, jakim życie wasze. Wyziewem bowiem jesteście, (tym) na mało ukazującym się, następnie i przepadającym; zamiast mówić wy: Jeśli Pan zechce, i żyć będziemy, a uczynimy to lub tamto. Teraz zaś chełpicie się w samochwalstwach waszych; każde chełpienie się takie niegodziwe jest. (Dla) umiejącego więc piękno czynić i nie czyniącemu, grzechem jemu jest”. (Jakuba 4, 11 – 17)

„Skąd wojny i skąd walki wśród was? Nie stąd: z przyjemności waszych biorących udział w wojnie w członkach waszych? Pożądacie, i nie macie; zabijacie i zazdrościcie, i nie możecie osiągnąć; walczycie i wojujecie. Nie macie, z powodu nie prosić sobie wy; prosicie i nie otrzymujecie, dlatego że źle prosicie sobie, aby wśród przyjemności waszych zrobilibyście wydatki. Cudzołożnice, nie wiecie, że przyjaźń świata nieprzyjaźnią Boga jest? Który jeśli więc postanowiłby przyjacielem być świata, nieprzyjacielem Boga ustanawia się. Czy uważacie, że pusto Pismo mówi: Ze względu na zawiść pragnie ducha, którego osiedlił w nas? Większą zaś daje łaskę; Dlatego mówi: Bóg hardym przeciwstawia się, uniżonym zaś daje łaskę. Podporządkujcie się więc Bogu; stańcie przeciw zaś oszczercy, i ucieknie od was; zbliżcie się do Boga; i zbliży się do was. Oczyśćcie ręce, grzesznicy, i uczyńcie nieskalanymi serca, dwuduszni. Znieście udrękę, i znieście ból, i zapłaczcie; śmiech wasz w boleść niech się obróci i radość w przygnębienie. Dajcie się uniżyć przed Panem, i wywyższy was”. (Jakuba 4, 1 – 10)

„Kto mądry i wiedzący wśród was? Niech pokaże z pięknego zachowania się dzieła jego w delikatności mądrości. Jeśli zaś zazdrość gorzką macie i podjudzanie w sercu waszym, nie chełpcie się i (nie) kłamcie przeciw prawdzie. Nie jest ta mądrość z góry schodząca, ale ziemską, zmysłową, demoniczną; gdzie bowiem zazdrość i podjudzanie, tam niepokój i każda zła sprawa. (Ta) zaś z góry mądrość najpierw nieskalana jest, następnie pokojowa, życzliwa, uległa, napełniona litością i owocami dobrymi, nierozróżniająca, nieobłudna; owoc zaś sprawiedliwości w pokoju jest siany (dla) czyniących pokój”. (Jakuba 3, 13 – 18)

„i język ogniem, świat niesprawiedliwości, język ustanowiony jest wśród członków naszych, plamiący całe ciało i rozpłomieniający krąg urodzenia i rozpłomieniany przez gehennę. Cała bowiem natura zwierząt i fruwających, pełzających i morskich jest ujarzmiana i jest ujarzmiona (przez) naturę ludzką; zaś języka nikt (nie) ujarzmić może (z) ludzi; niespokojne zło, napełniony jadem śmiercionośnym. Przez niego wysławiamy Pana i Ojca, i przez niego przeklinamy ludzi, (tych) na podobieństwo Boga (którzy stali się); z tych samych ust wychodzi wysławienie i przekleństwo. Nie należy, bracia moi, (by) to tak stawać się. Czy źródło z tej samej szczeliny tryska słodyczą i goryczą? Czy może, bracia moi, figowiec oliwki uczynić lub winorośl figi? Ani słone słodką uczynić wodę”. (Jakuba 3, 6 – 12)